Skyros (slot)

Aan het eind van de ochtend naar Linaria gewandeld voor een cappuccino. Toen ik er eergisteren met de auto naartoe reed, leek het mij een kippeneindje, maar daarin vergiste ik mij. Ik deed er bijna een uur en een kwartier over, maar ik ben hier en daar blijven staan om foto's te maken of te filmen. Het is een zomerse dag, de voorspelling van 24 graden is dit keer wel uitgekomen, waardoor het asfalt van de weg goed wordt opgewarmd. Kennelijk vinden de koudbloedige sabritsa's, salamandertjes, dat heerlijk, want voortdurend schoten ze voor mijn voeten weg, de berm in, of ze renden met grote snelheid voor hun nietige omvang naar de andere kant van de weg. Ik vond het een vermakelijk gezicht, maar ben op een gegeven ogenblik opgehouden ze te tellen. Het waren er te veel. Misschien wel evenveel als de veertigduizend geiten en schapen (als ik goed onthouden heb wat Nikos mij vertelde) die Skyros rijk is. De weg was grotendeels vlak, tussen de heuvels door, maar net voor Linaria moest ik toch nog een flinke helling nemen. Dan blijkt dat je als chauffeur veel mist van het landschap, je neemt maar oppervlakkig waar omdat je je op het rijden concentreert. De bochten en huizen langs de weg herinnerde ik mij wel, maar die helling al niet meer. Wat mij chaufferend ook was ontgaan is de graffiti. Veel is het niet, maar diverse keren zag ik op een stuk muur 'Chrissi afgi' gespoten. De partij van de neo-nazi's die kans maakt op een paar zetels in het parlement. Ik hoop maar dat het niet meer dan een onbezonnen daad van een achterlijke puber is. Het politiek extremisme heeft in het verleden genoeg slachtoffers geëist in Griekenland.

De veerboot naar Kimi lag afgemeerd, maar het vertrek zou nog wel even op zich laten wachten, want de motoren zwegen en van de bemanning was niemand te zien. Ik legde aan op het terras van Meltemi (de harde zuidenwind die vaak op deze hoogte waait) voor mijn koffie en een tosti. Even gedacht aan een elliniko sketto, maar uiteindelijk toch voor een cappuccino gekozen. Het was stil in Linaria. De eigenaar en het meisje van de bediening zaten bij gebrek aan klandizie een tafeltje verderop. Af en toe liep een visser voorbij, of iemand met een tasje boodschappen. Regelmatig klonk het 'chronia polla' (nog vele jaren), dat men elkaar hier voor en na feestdagen als kerst, nieuwjaar en Pasen toewenst. Een eenzaam jongetje met een bal was op het parkeerplaatsje aan het oefenen voor Cruijff. Even dacht ik: zal ik hem als clubdichter van DFC even wat techniek bijbrengen, maar het enige doelpunt dat ik ooit maakte, als invaller bij het zomeravondvoetbal, was in eigen goal en ik zag die bal daarom al in het water verdwijnen. Ik was bovendien pas op de helft van mijn wandeling, vandaag dus sport genoeg. In plaats daarvan de geest gevoed door mij wat in te lezen voor een artikel over Cyprus dat ik binnenkort moet insturen.

Er verscheen een weldoorvoede pope op het terras, prototype voor een spotprent, waarop je nooit een magere priester ziet, maar altijd eentje die oogt alsof hij van het goede leven is. Hij zat nog niet of hij begon met zijn mobiel te bellen, waarna er binnen een kwartier een stuk of zes, zeven collega's arriveerden. Werkoverleg van alle Skyriaanse popes? Ik weet het niet, maar de rust was voorbij voor het meisje van de bediening, dat op een holletje glazen water en kopjes koffie begon aan te dragen. Ik zag ondertussen dat het tijd was om aan de terugweg te beginnen, rekende af en beklom de helling in omgekeerde richting, blij dat ik toch maar wijlen oom Panagiotti zijn wandelstok had meegenomen. Op het hoogste punt weer een mooi vergezicht. Nog steeds sneeuw op de hoogste bergtop van Evia in het westen. Even flink tempo gemaakt, want de zon stond op zijn hoogst en dan weet weer je waarom ze bij het KNIL in 'Ons Indië' het ding de koperen ploert noemden. Een mild briesje zorgde echter voor wat koelte. Nu en dan werd de landelijke rust, waarin je alleen de bellen en het gemekker van geiten en schapen hoorde en nu en dan het blaffen van een erfhond, verstoord door een auto. Soms claxonneerde een chauffeur bij wijze van groet en stak ik mijn hand op alsof ik al jaren op Skyros ben in plaats van een week.