vrijdag, augustus 31, 2012

Maarten


In de Maarten lees ik dat Maarten van Rossem een hekel heeft aan kale, glimmende koppen. Mannen die hun hoofd kaal scheren, vindt hij maar niks. Ik was geneigd het met hem eens te zijn. In mijn literaire dagboeken fulmineer ik regelmatig tegen mannen met 'opgeschoren concentratiekampkoppen.' Toch heb ik zelf ook een kale, glimmende kop.

Ooit begon ik mijn loopbaan in het onderwijs met het langste haar van de school. De meisjes maakten er soms vlechten in met kleurrijke strikken. Dan liep de meester voor gek en hadden we grote lol. Het was echter peenhaar van een inferieure kwaliteit en geheel in lijn met de andere mannen in de familie van moeders kant, begon ik al jong in snel tempo kaal te worden. Ik heb dat nooit een probleem gevonden, want al vanaf de eerste haaruitval bleek er geen enkele negatieve invloed van uit te gaan op mijn betrekkingen met vrouwen. In tegendeel, soms dacht ik zelfs hoe kaler hoe beter, want wij Nederlanders hebben een neiging tot doorslaan.

Toen ik op school achter mijn rug een leerling hoorde zeggen: 'Daar gaat die Beatle met dat open dak' (een vondst waarom ik in de lerarenkamer hartelijk heb gelachen), besloot ik dat het tijd was om naar de kapper te gaan. Geheel kaal scheren zat er nog niet in. Het was een tijd waarin skinheads nog zonder uitzondering achterlijke neo-nazi's en dus tuig van de richel waren. Tegenwoordig ligt dat veel genuanceerder. Ik ken een aantal buitengewoon aardige en fatsoenlijke heren die zich om wat voor reden ook van hun hoofdhaar hebben ontdaan, maar niet omdat het neo-nazi's zijn.

Bij mij kwam het omslagmoment eigenlijk toen mijn vader, dichter behaard dan ik, bij de kapper bejaardenkorting kreeg, terwijl ik voor mijn uitgedunde heggetje het volle pond moest betalen. Ik heb nog wel een tijd lopen twijfelen, maar op een mooie voorjaarsmorgen tenslotte scheerkwast en krabber gepakt. Gewoon glimmend kaal. Ik ben er zeer tevreden mee, al mag het niet van Maarten van Rossem. Meestal ben ik het roerend eens met mijn oude leermeester, maar er zijn momenten waarop ik mij, om het in zijn eigen woorden te zeggen, evident geen reet van hem aantrek.

©Kees Klok


Geen opmerkingen: