Tijdens de
theepauze waait er een onaangename, kille tocht door het
academiegebouw. Vandaag geen zeemist die de zomer wegdrukt, maar een
omslag van het weer. Buiten regent het. Na vier dagen mooi weer lijkt
het genoeg geweest. Ik loop ook niet voor niets alle dagen met een
paraplu door Engeland. De bolhoed is even zeldzaam geworden als de
Zeeuwse hoofdkap, maar het weer is, zoals in Nederland, op
traditionele wijze wisselvallig.
Traditie.
Een begrip waar ik mij ongemakkelijk bij voel. Tradities kunnen hun
nut hebben, al was het maar uit oogpunt van vermaak. Geef het volk
brood en spelen, anders gaat het onheil stichten. De Romeinen wisten
dat al. Wij weten het nog steeds. Carnaval, popfestivals, de
jaarlijkse met hoempapa omklede rommelmarkt die we koninginnedag
noemen, voetbalkampioenschappen en de wereldvreemde gewoonte om op
tweede paasdag naar een meubelboulevard te gaan. Allemaal traditie of
daartoe bestempeld. Ik neem aan veel van dat jolijt geen deel, ik
stel mij dan buiten de traditie, maar kan het wel billijken. Ik hoor
niet tot de verbieders. Laat het carnaval maar stampen, alleen liever
niet in mijn stamkroeg.
Traditie.
Dat kan ook een systeem van knellende, verstikkende banden betekenen.
Vooral als de traditie voortkomt uit een of andere godsdienst.
Vrouwen die als spook over straat gaan, loerend door een spleetje en
daar soms vrede mee hebben, omdat ze nu eenmaal zo zijn opgevoed.
Mensen die zich op een bepaalde weekdag allerlei genot ontzeggen,
omdat ze als kind zijn gehersenspoeld en geloven dat hun liefhebbende
god zijn paradijs anders voor hen gesloten houdt. Wat dat verzinsel paradijs ook mag
inhouden. Meisjes die worden gemarteld met wegsnijden van hun
clitoris, jongens met wegsnijden van hun voorhuid (iets minder
ingrijpend, maar toch), omdat ooit iemand ergens in een woestijn een
opperwezen bedacht van wie dat moest. Zulke tradities vind ik
kwalijk.
De Azteken,
met hun dagelijkse mensenoffer, werden in het Europa van de zestiende
eeuw gezien als huiveringwekkende barbaren. Tegelijkertijd werden er
volop mensen verbrand omdat ze het verkeerde geloof hadden en zich
daardoor buiten de traditie stelden. Of omdat zij zich onttrokken aan
sommige knellende banden ervan. In bepaalde landen stenigen ze in
onze eenentwintigste eeuw meisjes die seks voor het huwelijk hebben
gehad, of die een keertje vreemd gingen. In Saoedi-Arabië werd eind
vorig jaar een vrouw onthoofd wegens hekserij. De Saoedi's zijn
Marsbewoners, maar met veel olie en geld. Daarom zijn het onze
vrienden.
Ik wandel na
afloop van het college door het centrum van Portsmouth en denk aan
het British Empire, dat maar zeer ten dele succes had met het over de
wereld verbreiden van de Engelse tradities. Vrijwel overal is de
bolhoed uitgestorven. Ik passeer een manshoge reclameposter waarop:
'Party, music and sex on the beach.' Tradities kunnen verdwijnen,
veranderen of worden uitgevonden. Een jaarlijks zomerfeest met seks
op het strand, dat kan weinig kwaad. Als het maar niet regent.
©Kees
Klok
Portsmouth,
14 augustus 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten