Buiten elke proportie

Oud-burgemeester van Thessaloniki, Papayorgopoulos, is in hoger beroep tot levenslang veroordeeld. Is hij lid van de junta geweest? Was hij leider van een terroristische organisatie, of een seriemoordenaar? Nee. Hij wordt er van beschuldigd achttien miljoen euro uit de gemeentekas te hebben gefraudeerd, samen met twee topambtenaren, die overigens een beduidend lagere straf kregen. Papayorgopoulos ontkent, zegt dat hij er in is geluisd en dat het gaat om een politiek proces. Achttien miljoen euro uit de algemene middelen ontvreemden is een ernstig delict, maar dat rechtvaardigt niet de buitenproportionele en inhumane straf van levenslang. Het vonnis wekt de schijn dat er iemand moest worden geslachtofferd om de groeiende volkswoede over alweer een kortingsronde op de salarissen en de pensioenen wat tot bedaren te brengen. In zo'n geval is de oud-burgemeester van Griekenlands tweede stad en voormalig minister van sport, nog maar net weg uit de politiek, een ideale pion. Ik weet niet of het zo is, maar de volstrekt doorgeschoten strafmaat geeft in ieder geval ernstig te denken.

Ik kom al meer dan vijfentwintig jaar in Thessaloniki, maar nu pas heb ik een nieuwe wandelroute ontdekt, die nota bene bijna voor de deur begint. Je blijkt vanaf de super om de hoek helemaal tot aan het einde van Charilaou te kunnen lopen, over het pad langs de beek die het regenwater afvoert. Een wandeling van zo'n anderhalf uur. Het pad is een soort groen longetje. Je wordt niet gehinderd door doodrijders in auto's of op motoren, wat het lopen bepaald veraangenaamt. Als ik van huis naar het centrum loop, moet ik voortdurend op mijn hoede zijn voor wat er uit de zijstraten komt stuiven. Met een groen voetgangerslicht oversteken is riskant. Verkeer dat afslaat trekt zich zelden iets aan van legaal overstekende voetgangers en er is altijd kans op de spreekwoordelijke idioot die door rood rijdt omdat hij of zij met de mobiel in de weer is. In de bus ben je ook niet altijd veilig. Pas had ik alweer een chauffeur die druk met zijn mobiel zat te bellen en niet hands free. Als ik in alle rust wil wandelen ga ik naar het bos van Seïch-Sou, maar het pad langs de beek is voor af en toe heel aardig. Je hoeft er maar even van af te wijken en er is wel ergens een zaakje voor de ochtendkoffie.

Ochtendkoffie met de krant op een terras zit er voor Vassilis Papayorgopoulos voorlopig niet in, maar ik hoop dat hij zijn zaak tot aan het hoogste rechtscollege gaat uitvechten. Ik hoop dat het vrijspraak wordt. Ik heb hem een aantal keren ontmoet en ik geloof in zijn onschuld. Ik krijg graag gelijk. Het nut van gevangenisstraf valt ernstig te betwijfelen. Er is nog nooit iemand beter van geworden, maar dat is een ander onderwerp. Meent de hoogste rechter uiteindelijk dat een straf terecht is, laat die dan niet buiten elke proportie zijn, zoals nu.

©Kees Klok