Ik had die dichter willen
zijn met wie je
op je zeventiende naar het
zuiden vluchtte
om je te koesteren in het
licht van hen
die de Parnassus al hadden
bestegen,
de ogen gesloten voor
het ultieme offer aan de zee,
voor jonggestorven
dochters, de schrale troost van roem
en het meedogenloos verval
dat je genialiteit
uiteindelijk verwoestte.
De machteloosheid van
medici, nu nog,
wanneer ik huiverend je
toekomst herlees.
©Kees
Klok
Afbeelding: Reginald Easton (ca. 1851-1893)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten