Ik
ben in Chora, de hoofdplaats van Samothraki, om foto's te maken. Ik
heb hier mooie herinneringen en foto's helpen die te bewaren. Beter
dan het geheugen, dat naarmate de tijd verstrijkt op verraderlijke
wijze zijn eigen gang gaat. Ooit heb ik hier met Stella een paar
weken gelogeerd. In een studio boven de slagerij van meneer Zolotas.
Hij hield ook een kudde geiten. Van de geitenmelk maakte hij kaas.
Toen we vertrokken kregen we daar een flinke bonk van mee, omdat hij
het leuk vond dat we zijn gasten waren geweest. De zaak is gesloten
en het bord waarop in sierlijke letters kreopoleon, is weg.
Waarschijnlijk is hij met pensioen, maar zeker weet ik dat niet. Het
is voorjaar, het toeristenseizoen is nog niet begonnen, maar of dat
ook voor een slagerij geldt, betwijfel ik.
De
ingang van de studio is in het steegje boven de slagerij. Chora is
tegen een rots gebouwd, zoals een amfitheater. Je komt er via een
steil paadje. Van buiten ziet het huisje er goed onderhouden uit. Ik
zou er zo in kunnen trekken, maar ik ben op bliksembezoek. Voor de
deur speelden Stella en ik vaak een spelletje domino. Later zou ze
beginnen met de vertaling van Dubbelspel van Frank Martinus
Arion. Ze was ook met Max Havelaar bezig, maar door haar
ziekte en overlijden heeft ze die vertalingen niet kunnen afmaken.
Ook
café
Lefkos Pyrgos (Witte Toren), onze favoriete plek, is nog gesloten. De
kastelein woont in Frankrijk, waar hij is getrouwd met een professor
in de letterkunde. Alleen in juli en augustus is hij kastelein. Het
Trapeza Café
(een eigenaardige naam: Bank Café)
is wel open. Vanaf het balkon heb ik een prachtig uitzicht over het
plaatsje en de wijde omgeving. De vrouw die mij m'n tsipouro met
hapjes brengt, zegt dat Nederlanders goede mensen zijn. Ik laat het
maar zo. Ik wil hier in de zomer terugkomen om met Stella domino te
spelen, maar ik ben Orpheus niet en Stella is geen Euridice.
Therma,
Samothraki, 3 mei 2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten