woensdag, mei 31, 2017

Domino




Ik ben in Chora, de hoofdplaats van Samothraki, om foto's te maken. Ik heb hier mooie herinneringen en foto's helpen die te bewaren. Beter dan het geheugen, dat naarmate de tijd verstrijkt op verraderlijke wijze zijn eigen gang gaat. Ooit heb ik hier met Stella een paar weken gelogeerd. In een studio boven de slagerij van meneer Zolotas. Hij hield ook een kudde geiten. Van de geitenmelk maakte hij kaas. Toen we vertrokken kregen we daar een flinke bonk van mee, omdat hij het leuk vond dat we zijn gasten waren geweest. De zaak is gesloten en het bord waarop in sierlijke letters kreopoleon, is weg. Waarschijnlijk is hij met pensioen, maar zeker weet ik dat niet. Het is voorjaar, het toeristenseizoen is nog niet begonnen, maar of dat ook voor een slagerij geldt, betwijfel ik.

De ingang van de studio is in het steegje boven de slagerij. Chora is tegen een rots gebouwd, zoals een amfitheater. Je komt er via een steil paadje. Van buiten ziet het huisje er goed onderhouden uit. Ik zou er zo in kunnen trekken, maar ik ben op bliksembezoek. Voor de deur speelden Stella en ik vaak een spelletje domino. Later zou ze beginnen met de vertaling van Dubbelspel van Frank Martinus Arion. Ze was ook met Max Havelaar bezig, maar door haar ziekte en overlijden heeft ze die vertalingen niet kunnen afmaken.

Ook café Lefkos Pyrgos (Witte Toren), onze favoriete plek, is nog gesloten. De kastelein woont in Frankrijk, waar hij is getrouwd met een professor in de letterkunde. Alleen in juli en augustus is hij kastelein. Het Trapeza Café (een eigenaardige naam: Bank Café) is wel open. Vanaf het balkon heb ik een prachtig uitzicht over het plaatsje en de wijde omgeving. De vrouw die mij m'n tsipouro met hapjes brengt, zegt dat Nederlanders goede mensen zijn. Ik laat het maar zo. Ik wil hier in de zomer terugkomen om met Stella domino te spelen, maar ik ben Orpheus niet en Stella is geen Euridice.

Therma, Samothraki, 3 mei 2017.

Foto: auteur


Geen opmerkingen: