maandag, juni 05, 2017

De man met de hond




Als we de zomers in het huis in Thessaloniki doorbrachten, waren we gewoon om voor het ontbijt een wandeling te maken door het bos van Seïch-Sou. We namen een vaste route de heuvel op, tot we na ongeveer een uur gaans bij een kapelletje kwamen. Vandaar ging het pad omhoog door een schaduwrijke vallei, waarna je bij een tweede kapelletje kwam, gebouwd op een uitstekende rotspunt. Vandaar had je een weids uitzicht over het bos, de stad en de baai. Op heldere dagen zag je aan de overzijde van de baai de besneeuwde top van de Olympos en nog verder weg het Pindosgebergte. Rondom het kapelletje hadden vrijwilligers, die het bos schoon hielden, bomen en bloeiende struiken geplant. Ook hadden ze twee zitbankjes neergezet.

Over de terugweg deden we soms wel een kwartier korter dan over de heenweg. Vaak kwamen we een oude man met een hond tegen. Hij begon later aan de beklimming, als de zon voor ons doen al te hoog stond. De hond was een voormalige zwerfhond, die zich aan de man had gehecht en nu bij hem woonde. Meestal maakten we een praatje. Stella was een beetje bang voor honden, maar niet voor deze, die een goedaardige uitstraling had. Op een keer had hij een schildpad in zijn bek, die hij voor onze voeten legde. We namen hem mee. Toen de man en de hond uit het zicht waren, gaven we hem zijn vrijheid terug.

Als kind had ik twee schildpadden, Kobus en Toon, die 's zomers rondscharrelden in onze daktuin. In de winter sliepen ze op zolder, in een doos met dorre bladeren. In het voorjaar werden ze wakker en gingen ze weer de daktuin in. Ze waren dol op tomaat, sla en wonderlijk genoeg ook op hard gekookte eieren. De schildpad in Seïch-Sou nam na zijn vrijlating verrassend snel de benen. Verrassend snel voor een schildpad. Later, na Stella's overlijden, heb ik nog weleens naar hem uitgekeken. Toen de kapelletjes door de gemeente werden gesloopt, op aandringen van een raadslid van de communistische partij, ben ik met de wandelingen gestopt en verdween ook de man met de hond uit mijn leven.


Foto: auteur


Geen opmerkingen: