Het is een tijd geleden dat ik een Boekenpraatje op Youtube zette, maar toch zal de schare liefhebbers die zich doorgaans direct op de iPad stort als ik weer eens wat te berde breng, nog even moeten wachten. Ik heb het op het ogenblik te druk met boeken lezen. De tijd om er over uit te weiden ontbreekt. Tenzij ik mij mijn dagelijkse praatje in het stamcaféontzeg en dat heb ik er, eerlijk gezegd, niet voor over. Het leven is al kort genoeg, in een maand tijd hebben we weer twee gewaardeerde oud-collega's ten grave gedragen, en ik ben geen monnik die alleen voor het bidden zijn cel uitkomt.
Monnik, je zou het maar wezen. Natuurlijk, ik weet ook wel dat er monniken en monniken zijn. Boeddhistische die het liefst islamieten doodslaan, roomse, die het liefst bier brouwen, maar ook boeddhistische die nog geen mug doden, hoe hinderlijk ook en roomse die ketters een gruwel zijn die ze het liefst op een brandstapel zien eindigen. Alle soorten en maten, maar de meesten vind ik een beetje eng. Dat komt door die devotie. Ik ben tegen vroomheid. Dat is iets voor half seniele, oude vrouwtjes in half duistere Zuid-Europese kerken, die gratis en voor niks de vloer aandweilen voor meneer pastoor. Niet iets voor een normaal mens, begiftigd met rede.
Ik heb eigenlijk in mijn hele leven maar één monnik ontmoet die niet een beetje eng was. In het klooster van Megista Lavra op het schiereiland Athos. Dat was een voormalige zeeman die eenmaal teruggekeerd aan wal kip noch kraai in de wereld meer bezat. Hij was, oud en slecht ter been, in het klooster zeker van zijn natje en zijn droogje en ach, grinnikte hij, mocht het toch waar zijn van die hemel, dan zat hij hier op de beste plek om heen te gaan. Daarna rookten we, al mocht het niet, op het balkon van zijn cel een sigaartje.
Dat Boekenpraatje komt wel. Eerst moet ik nog even De ommegang van Jan van Aken lezen, De kunst is mijn slagveld van Nanne Tepper, Selma van Carolijn Visser, de Jane Austen-biografie van Claire Tomalin, Writer's Luck van David Lodge en de prijswinnende roman van Murat Isik. En weer eens een brievenboek van Gerard Reve, u weet wel, die man van Tweede van der Helst.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten