Apostolou Pavlou-straat, Thessaloniki
Nee, het is de leeftijd niet, ik had er in mijn jonge jaren al geen waardering voor. Graffiti, bedoel ik. De achterlijke gewoonte van alles wat niet van jou is te bekladden. Sommigen mensen vinden dat kunst. Sommige mensen lopen met een vergiet op hun kop. Geloven in de mythe van het spaghettimonster. Dat begon als een grap, maar als iets ruim in de aandacht komt, zijn er altijd een paar gekken die het gaan geloven.
Ik ben een mild mens. Ik ga bij voorkeur niet hard bedreigingen uitschreeuwen als ik een kop in de krant of op Facebook zie die me niet bevalt. Ik zal ook weleens in nepnieuws trappen, maar ik probeer berichten wel zoveel mogelijk te controleren en als ik ergens een mening over heb, baseer ik die op feiten. Jarenlang heb ik het verschil tussen een feit en een mening uitgelegd en toch zie ik sommige oud-leerlingen die begrippen in de sociale media steeds weer verwarren. Tja, er zat niet altijd een hoog IQ voor mijn neus en ook dat is trouwens geen garantie voor rariteiten. Als de emotie gaat overheersen komt er soms veel onzin uit een intelligent mens.
Ik kom regelmatig in Griekenland. Dat hele land zit duimendik onder de graffiti. Auto's worden er standaard a-sociaal geparkeerd. Ze staken er om de haverklap, ook al is het land economisch volledig kapot en ze worden woedend als de buren hun land Noord-Macedonië willen noemen, terwijl die toch wonen in een gebied dat aardrijkskundig gezien het noordelijk deel van Macedonië is. Nu ja, niet van het klassiek-Griekse Macedonië, maar van dat uit de Romeinse tijd, toen de Romeinen er een stukje aan plakten. Toch zijn de Grieken, een enkele uitzondering daargelaten, de aardigste, gastvrijste en hartelijkste mensen die ik ken.
Ik behoor goddank ook niet tot de beroepsverontwaardigden. Van die mensen die zich moreel zo hoogwaardig achten dat ze jou over van alles en nog wat de les denken te kunnen lezen. 'Uit idealisme!' roepen ze dan, maar in beroepsverontwaardigde kringen vind je opvallend veel narcisten. Toen ik puber was, dacht ik ook als beter mens de wereld te moeten redden. Tot de pubertijd over was. Tijdens dat wereldredden heb ik nooit iets beklad, dat ging me te ver, maar wel nu en dan een meisje lekker in haar borsten geknepen.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten