Woensdag, 5 oktober 2005:
Gisteren naar de afscheidsreceptie van collega Kees van den Berg geweest, die met vervroegd pensioen gaat. Zijn afscheidstrede ging over de ergernissen in het onderwijs, die volgens hem niet worden veroorzaakt door de leerlingen, maar door bestuurs- en directiemaatregelen die worden genomen zonder dat er ooit naar de leraren wordt geluisterd. Na de toespraken heb ik mij in het gezelschap van John v.d. Kuil, Hans v. Willigen en Theo Alibaks aangenaam laten vollopen met rode wijn en er thuis bij het eten nog een ouzootje overheen gegoten.
Zondag, 9 oktober 2005:
Vrijdag met Guus de Landtsheer in Rotterdam naar een bijscholingsdag geweest van de Erasmusuniversiteit, over het eindexamenonderwerp 'Kind en opvoeding in de 18e en 19e eeuw' (daar zullen de leerlingen opgewonden van raken, reken maar!). Hij werd in het Nationaal Onderwijsmuseum gehouden en was een fiasco. De zaal was veel te klein, onvoldoende geventileerd en de sprekers waren bar slecht. Het was weer volop het klunzige vertoon van een paar hooggeleerden die mompelend in een microfoon iets van een papiertje voorlazen. Natuurlijk raakte de batterij van die microfoon leeg en vanzelfsprekend was er niemand van de organisatie in de buurt om het probleempje even op te lossen.
Onze Vwo-4 leerlingen zouden eens moeten beseffen hoe goed ze, vergeleken bij dit schaamteloze geklungel, van ons 'hoorcollege' krijgen in het theater. Met de boodschap was niets mis, maar door de wijze waarop hij werd gebracht kwam hij slecht over.
Dinsdag, 11 oktober 2005:
Prachtig voorjaarsweer. De schilders zijn bezig aan de voorkant van het huis en hebben ontdekt dat de badkamergoot volledig is doorgerot. Morgen komt loodgieter Wasserthal hem repareren. Dat ding heeft eenennegentig jaar zonder problemen water opgevangen. Een mooie prestatie.
Vannacht een rare droom: ik had een driewegstekker ingeslikt om beter CD’s te kunnen afspelen. Daarop werd ik wakker.
Stella is bezig een aantal van mijn gedichten in het Grieks te vertalen. Ze klinken in die taal mooier dan in het origineel. We zullen zien of ze er in Griekenland ook zo over denken.
Zaterdag, 15 oktober 2005:
Thessaloniki
Om vier uur vanmiddag waren we thuis. We vertrokken met enige vertraging van Schiphol, zodat het er even op leek dat we onze krappe aansluiting in Budapest zouden missen, maar dat vliegtuig bleef keurig wachten en uiteindelijk landden we maar een kwartier later in Thessaloniki dan de bedoeling was. Tijdens de laatste vlucht zitten kletsen met een Deense accountant die een huis in Theologos op Thasos heeft.
Op Schiphol deed zich een incident voor. Een onbehouwen troela van de marechaussee vond dat Stella’s paspoort er 'eigenaardig' uitzag. Het moest aan een nadere inspectie worden onderworpen. Ze is al tientallen keren met dat paspoort op Schiphol aangekomen en ervan vertrokken, maar de terreurhysterie schuimt ons Nederlanders tegenwoordig ruim over de rand van het glas. Het is mij een raadsel waarom die snotmeid, vers van de Mavo, direct een agressieve en onbeschofte toon aansloeg, maar dat zal wel in de volksaard zitten. Als het erop aankomt vind je de echte Moffen ten westen van de oostgrens. We moesten naar een kantoortje waar een slungel van krap twintig met een opgeschoren concentratiekampkop, langdurig onder een soort microscoop naar het paspoort heeft zitten staren. Daarna kreeg ze het zonder een woord terug en konden we doorlopen. Niemand die ondertussen naar mijn paspoort vroeg, zodat we nu dus weten hoe de echte terrorist door de controle komt.
In: Kees Klok, Idioten ontloop je nergens. Liverse (Dordrecht 2010)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten