Het was kort na de eeuwwisseling dat hij met zijn vrouw naar Praag reisde. In februari. Het was zonnig, maar koud, overdag rond het vriespunt. Ze bezochten een nichtje van zijn vrouw dat in Praag studeerde. Een weekend tussen bloeiende studentes. Ze voelden zich pleegouders en toerist tegelijk.
Door Griekenland reisden ze meestal op de bonnefooi. Altijd was er wel een hotel of privé-kamer te vinden. In Praag hadden ze een hotel geboekt, bij een reisbureau. Met een uitstekende naam, aldus het meisje achter de balie. De kamer was ruim en comfortabel, met een goede prijs-kwaliteit verhouding, maar het was wel ergens in een buitenwijk. Ze moesten met de tram naar het stadscentrum. De tram was goedkoop en warm, erg warm. Die warmte kwam vooral onder de zitplaatsen vandaan, merkten ze. Als passagiers het te heet vonden gingen, vrieskou of niet, de ramen open.
Het centrum van Praag vonden ze van een ongehoorde schoonheid. Februari bleek de ideale maand om daarvan te genieten. Er liepen nauwelijks toeristen in de weg. Al snel vonden ze hun favoriete stek, café Louvre, op de eerste verdieping van een stadspaleis. Als het daar te warm werd bleven de kachels branden, maar zette de ober een paar ramen open. Een herinnering aan de dagen dat de Partij nog garant stond voor goedkope kolen.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten