Op 20 augustus herdenkt Dordrecht de moord op Johan en Cornelis de Witt (in 1672 gepleegd door leden van de Haagse schutterij) bij het standbeeld van de broers op de Visbrug. Geen toespraken, wel bloemen, had de initiatiefnemer, programmamaker Ben Corino, laten weten. Vanwege het virus, ook al zegt zo'n beetje iedere viroloog dat besmettingen in de buitenlucht zeldzaam zijn.
Om zeven uur leggen de herdenkers hun bloemen bij het beeld, daarbij gehinderd door de vele geparkeerde rijwielen. Johan en Cornelis de Witt beheren sinds het opknappen van de Visbrug een fietsenstalling op de plek waar de gemeente een knoert van een stenen bank wil plaatsen. Warnaar vraagt zich af waar die blijft. Al maanden staan zes dranghekken op de brug hinderlijk in de weg, maar enige afwerking lijkt niet in zicht.
Hij legt witte rozen bij de broers. Een euro per stuk, wat nog altijd meer is dan het bedrag dat de gemeente Dordrecht voor de herdenking uittrekt. Hij ziet wel twee leden van de gemeenteraad met bloemen. Van de oppositie. Er is een handvol journalisten, er worden foto's gemaakt. Daarna loopt hij terug naar zijn stamkroeg, waar ze inmiddels een nieuw glas wijn voor hem hebben neergezet. Warnaar bewondert de alertheid van het meisje dat bedient. 'Dit is mijn bloed', mompelt hij, terwijl ze heupwiegend wegloopt.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten