Gekkenhuis

Was het wijlen Marko Fondse niet, die Griekenland bestempelde als één groot gekkenhuis, maar wel een prettig gekkenhuis? Als ik mij vergis word ik graag verbeterd, maar zoiets staat me bij. Marko kon het weten, want hij woonde een tijd op het eiland Hydra. Soms ben ik geneigd het met hem eens te zijn. Bijvoorbeeld als ik zie hoe veel Grieken zich in het verkeer gedragen. Alleen vervalt bij mij dan het bijvoeglijk naamwoord. Prettig is dat gedrag allerminst. Griekenland heeft tegenwoordig een stelsel van prachtige snelwegen (het geld dat de EU en anderen in het land hebben gepompt wordt, in tegenstelling tot wat sommige Nederlandse kranten schrijven, ook vaak ten goede aangewend), maar toch zijn de Grieken nog steeds Europees kampioen verkeersdoden en -gewonden. 'De oorlog op het asfalt heeft weer vijf slachtoffers geëist,' hoor je dan in het televisiejournaal.

De vorige regering werd vooral in beslag genomen door pogingen te voldoen aan de onmogelijke eisen die IMF en EU stellen om het zinkende schip financieel boven water te houden. Toch dacht zij weleens aan iets anders. Aan de oorlog op het asfalt. Veel ongelukken worden veroorzaakt door onoplettende automobilisten, was de redenering. Daar zat iets in. Een vriend van mij raakte zwaar gewond, toen hij op een zebra werd geschept door een chauffeur die door rood reed omdat hij druk doende was een sms-je te verzenden.

Een mobiel gebruiken terwijl je rijdt is verboden, maar heel veel mensen trekken zich daar niets van aan. Als ik bij de bushalte sta, probeer ik weleens te turven hoeveel chauffeurs langsrijden met de telefoon aan het oor. De bus gaat om de tien minuten. Als hij voor mijn neus wegrijdt, haal ik hoge aantallen. Soms raak ik de tel kwijt. Dat is niet typisch Grieks. Een paar dagen geleden stond op Facebook een foto van een Dordtse politieagent, die al bellend achter het stuur van de dienstwagen een kruispunt overstak. Typisch Grieks is wel dat men denkt dat de pakkans zo gering is, dat je rustig kunt bellen, sms-en en misschien ook nog wel Facebooken achter het stuur. Gisteren belde de chauffeur van mijn overvolle bus even naar zijn vrouw. Ik kon het gesprek niet volgen, maar ik ving het woord giatros op. Dat betekent dokter. Je hebt ook het woord psychigiatros. Dat betekent psychiater en daar zouden ze zo'n chauffeur naartoe moeten sturen. In dat geval is de kans groot dat de vakbond boos wordt en dan ligt het busvervoer weer eens vierentwintig uur stil. Het gedrag van de vakbonden valt ook binnen de gekkenhuiskwalificatie zonder bijvoeglijk naamwoord. Over een paar dagen sluit Griekenlands laatste staalfabriek definitief zijn deuren, omdat er al negen maanden wordt gestaakt en de eigenaar het zat is.

Dit keer had de minister iets anders bedacht. Er kwam een wet die alle reclame- en uithangborden verbood. Die zouden automobilisten te veel afleiden. Ook daar zat iets in. Langs de wegen was het vergeven van de billboards en daarop werd nogal eens reclame gemaakt voor dit of dat, door uitdagend of nauwelijks geklede, mooie, jongedames. Ik kijk, lesbisch als ik ben, ook liever naar zo'n dame dan naar de vrachtwagen voor mij en aangezien hardrijden hier een nationale verslaving is, heb je dan al gauw kans op brokken en rondvliegende lichaamsdelen. De billboards en uithangborden moesten massaal verdwijnen. Daar zag de politie op toe. Hier in de stad de gemeentepolitie. Die kwam ook bij Y. aan de deur. Het uithangbord met daarop de naam van zijn boekhandel, annex kafeneion, moest van de gevel. Y. liet dat op zijn beloop. Tenslotte kreeg hij een boete wegens het in het gevaar brengen van het verkeer. Daarna schroefde hij het bord eraf. Zijn zaak ligt als sinds jaar en dag halverwege een van de weinige wandelstraten die Thessaloniki rijk is, maar in het gekkenhuis is de wet af en toe werkelijk de wet.