Cineast

Anderhalf jaar geleden kocht ik een filmcamera. In de jaren '90 hadden we een video, die we op onze reizen gebruikten, maar toen het ding versleten was en video langzamerhand in onbruik raakte, hielden we het op fotograferen. De komst van digitale camera's en van Youtube maakte het weer de moeite waard om aan bewegende beelden te gaan doen. Ik gebruik die camera vooral als verlengstuk van mijn pen. Dan neem ik een filmpje op waarin ik een gedicht, een vertaling of een verhaal van mijzelf voorlees. Dat zet ik vervolgens op Youtube, waarna de bestellingen bij mijn uitgever binnenstromen. Daarom vind ik ook dat mijn uitgever die camera eigenlijk zou moeten vergoeden uit het reclamebudget. Als het contract voor mijn volgende boek moet worden getekend, zal ik daar eens voorzichtig over beginnen.

Soms loop ik met mijn camera door de stad en spreek ik achteraf een commentaar in bij wat ik aan opnamen aan elkaar heb geplakt. Als ik het geslaagd vind gaat dat ook op Youtube, als een gesproken en bewegend weblog. Op reis film ik indrukken die ik eveneens van commentaar voorzie. Ik heb meer dan vijfendertig jaar in het onderwijs gezeten. Kletsen is mijn tweede natuur geworden. Over Dordt valt altijd wel iets te zeggen en op reis zit ik ook zelden om woorden verlegen. Zo maakte ik impressies van het eiland Skyros en van mijn tweede woonplaats Thessaloniki. Van filmtechniek heb ik geen verstand, maar het programma iMovie op mijn laptop neemt mij veel gedoe uit handen en zolang je maar niet in je blote piemel voor de lens gaat staan of het nudistenkamp filmt, kun je ongeveer alles op Youtube kwijt. Ik ben even kritisch als een rijmelende huisvrouw die het ene poëzieforum na het andere overspoelt met haar creabagger, maar sinds ik een statief heb aangeschaft zijn mijn beelden wel aanzienlijk minder schokkend dan voorheen.

Dordrecht probeert aardig mee te ploeteren in de vaart der volkeren en daarom kent het sinds vorig jaar het DYFF. Dat staat voor Dordts Youtube Film Festival. Het wordt georganiseerd door iDordt, dat tegenwoordig samenwerkt met de lokale omroep. Een paar weken geleden sprak ik de baas van iDordt, bij de presentatie van de debuutbundel van dichter Jan van der Geer. Hij drong er op aan dat ik wat zou insturen voor het DYFF. Ik aarzelde. Vorig jaar werd de prijs gewonnen door Mignon Nusteling. Mignon is creatief, origineel, heeft de techniek in haar vingers en zou zo aan de slag kunnen bij bijvoorbeeld de VPRO. Het verbaast mij eigenlijk dat ze daar nog niet zit. Mijn filmpjes halen het niveau van die van Mignon bij lange na niet, maar de baas van iDordt is een aardige man en bovendien getrouwd met een achternichtje van me. Daarom stond ik gisteren in Het Dolhuis te kijken naar mijn Bach en de raad op straat, dat bleek te zijn doorgedrongen tot de finale. Mijn huisvlijt terugzien op bioscoopformaat was even schrikken. Te lang, de commentaarstem te hard, de achtergrond te zacht. Van die dingen die een vakantiefilmpje zo vervelend maken voor de visite. Een betere film won. Terecht. Ik heb nog een verre neef in Amsterdam, die oprichter is van een filmmaatschappij. Ik ga hem bellen voor wat tips. En verder ga ik nog eens heel goed de filmpjes van Mignon bekijken, want ik blijf wel spelen met die camera.

©Kees Klok