Afbraak?

Ik vind het een onprettig gezicht, onheilspellend is misschien te veel gezegd, maar toch, dat lege schoolgebouw aan de Bankastraat. Bij een basisschool horen kindergeluiden, tekeningen op de ramen van de laagste klassen en een paar juffen en meesters in de pauze op het plein, om een oogje in het zeil te houden. Na schooltijd horen de buurtkinderen er te spelen. Het gebouw van de J.W. Boermanschool. Later heette de school anders, maar dat wil ik niet weten. Ik heb ellende genoeg meegemaakt met al die scholenfusies in Dordt, al was dat als docent bij het middelbaar onderwijs. Het gebouw van de J.W. Boermanschool dus, staat er doods en verlaten bij. Dat hoort niet. Ik ben bang dat de gemeente het wil afbreken en er huizen wil bouwen. Zoals gebeurd is met de HTS, aan de overkant, al zijn nog steeds niet alle percelen daar bebouwd. Het stadskantoor wil woningen, woningen, woningen, liefst voor de beter gesitueerde burger. In de krimpgemeente Dordrecht.

Ik vind het redelijk naïef om te geloven dat de beter gesitueerde burgers van Nederland staan te trappelen om in Dordt te komen wonen. Het is in mijn ogen wel de mooiste stad van Nederland, maar dat geldt voor het havenkwartier, andere delen van het historische centrum, maar lang niet alle, en een stukje van de negentiende eeuwse schil. Het stukje waar ik woon. Misschien ook nog voor een paar karakteristieke straten op het Land van Valk en in Nieuw-Krispijn, maar dan heb je het ook wel gehad. Ja, hoor ik iemand roepen, en Dubbeldam dan? Daar zijn een paar mooie laantjes, maar voor de rest verdient Dubbeldam wat mij betreft de tweede prijs voor de saaiste wijk van Dordrecht. Met enige straatlengten voor wint de Hoven, een wijk waar je al van in slaap valt als je er doorheen fietst. Veel Dordrecht kun je zo afbreken en in Eindhoven of een ander onheilsoord weer opbouwen, niemand die het verschil ziet.

Vroeger stond naast de kerk waarachter ik woonde een schoolgebouw. De school die erin zat, voor zeer moeilijk lerende kinderen, noemden wij 'de achterlijke school.' Toen ik zelf bij het onderwijs ging werken dacht ik daar weleens met enige schaamte aan terug, maar kinderen zijn soms meedogenloos. Op een gegeven ogenblik kwam het schoolgebouw leeg te staan. Inmiddels zijn er appartementen verrezen voor de beter gesitueerde burger, maar jarenlang heeft het dienst gedaan als kunstfabriek. Er was een aantal ateliers voor kunstenaars. Ik vond dat een uitstekende bestemming. Ik zou dat voor het gebouw van de Boermanschool ook graag zien, omdat ik er iets mee heb. Ik zat er vanaf de derde tot en met de zesde klas op school. Later was ik er kwekeling en leerde ik van mijn praktijkdocent, de heer Ponsen, de fijne kneepjes van het onderwijzersvak. Daar heb ik zesendertig jaar lang profijt van gehad. Evenals een kleindochter van de heer Ponsen, die later leerling van mij was. Wethouder Piet Sleeking zat gedurende die vier jaren bij mij in de klas. Ik hoop dat hij net zulke prettige herinneringen aan de J.W. Boermanschool heeft als ik, en dat dat misschien een beetje helpt.

©Kees Klok