Perengenootschap

Je kunt in de keuken veel meer met peren doen dan ze stoven. Dat merkte ik gisteren bij het diner van het Perengenootschap in Bistro Michel in Zwijndrecht. Lokaal politicus Wim van Pelt is een van de initiatiefnemers tot dit genootschap. De officiële naam van deze nieuwe, plaatselijke beweging luidt: Perengenootschap Zwijndrechtse Waard. Toen ik die naam voor het eerst hoorde, dacht ik even aan een soort herleving van de Kabouterbeweging uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Naar blijkt ten onrechte.

Peren vormen, volgens het genootschap, een metafoor voor gezondheid, groen en cultureel erfgoed. Dat klinkt sympathiek. Zwijndrechtse Waard staat voor het streven de gemeenten Zwijndrecht en Hendrik-Ido-Ambacht te laten fuseren. Daar heb ik als Dordtenaar geen mening over. Het is iets waarover de inwoners van beide gemeenten moeten beslissen. Zolang het maar niet vanuit Den Haag wordt opgelegd, want dat zou tot langdurig ressentiment kunnen leiden. Er zijn nog steeds Dubbeldammers die zich nooit Dordtenaar zullen noemen.

Ik neig steeds meer naar de mening dat de lokale politiek misschien wel het beste af is in handen van lokale partijen. Los van de ideologische en de gemeentegrens overstijgende machtspolitieke besognes van landelijke partijen. Die zijn er voor de grotere verbanden, in casu provincie en rijk. De res publica van mijn stad kan ook uitstekend worden gediend zonder de ideologische ballast van (neo-)liberalen, sociaal-democraten, christenpolitici en wat al niet meer. De rotonde op tweehonderd meter van mijn huis blijkt notoir onveilig. Dat moet worden aangepakt en wel onmiddellijk. Wat de bijbel, Milton Friedman, Adam Smith, Karl Marx of Jelle Troelstra daarvan vinden is irrelevant.

Een probleem is wel hoe je charlatans en querulanten uit je beweging weert. Hoe selecteer je je kandidaten? Op een Kees Spijkervet zit niemand te wachten en na de puinhopen van Fortuyn is het oppassen voor goedgebekte mooipraters. De democratie, ook de lokale, is een groot goed met de ingeboren neiging vooral de verkeerde mensen aan te trekken. De holle vaten die over alles heen willen bommen.

Wim van Pelt behoort niet tot die categorie. Hij is allesbehalve het type populistische kletsmeier dat als zevenblad, het bekende, hardnekkige onkruid, steeds weer opduikt in de politiek. Het Perengenootschap Zwijndrechtse Waard lijkt een sympathiek, fris briesje in de polder. Het menu van gisteren, een voorgerecht met Zoutewelle peer, roquefort en salade, een hoofdgerecht met kalfsoester en twee soorten peer, en een toetje van gepocheerde peer met vanille ijs, smaakte verrukkelijk en naar meer. Het fraai uitgevoerde, voorlopige verkiezingsprogramma bevat nauwelijks nog tekst, maar spreekt met zesenvijftig pagina's kleurenfoto's tot de verbeelding. Ludiek, maar weldoordacht en betrokken. Er kan iets moois gaan opbloeien in de Zwijndrechtse Waard, zolang het Perengenootschap maar waakt voor non-valeurs die in staat zijn van een fris windje een stinkscheet te maken.

©Kees Klok

Dichter Josse Kok op het Perol-festival ter behoud van het Perenlaantje in H.I. Ambacht.