Margarita

Ik heb eens tegen een vriendinnetje gezegd, tijdens een tocht door een vrijwel ontvolkt deel van Ierland, dat ik geen enkele zomervakantie meer wilde doorbrengen in een grote stad. Ik was onderwijzer in een dorp tussen Rotterdam en Dordrecht. Een dorp waar veel spelers van Feyenoord woonden, maar waar ook een stevige vertegenwoordiging van bevindelijk Nederland, in strikte afzondering, een zondig leven leidde. Tussen de middag (we hadden een pauze van anderhalf uur) ging ik vaak met de collega van de vierde klas (ik had de derde) lunchen, met een pilsje, in een nabij café met uitzicht op het Waaltje. Het waren idyllische dagen, maar Ierland was nog idyllischer.

Margarita heette dat vriendinnetje. Ze was zestien jaar, tien jaar jonger dan ik. Daar waren toen geen bezwaren tegen. Haar moeder was uit haar leven verdwenen en haar vader, laten we hem een artistiek type noemen, bekommerde zich niet om haar. Al voor ik Margarita leerde kennen zag ik haar vaak in het Dordtse kroegencircuit met een harige student, die later enige naam zou maken in de lokale politiek. Ze had al vanaf haar dertiende omgang met hem, vertelde ze, maar zij was hem na drie jaar zat. Tussen ons duurde het ook precies drie jaar, maar toen in Ierland was de romance nog in volle bloei. De zomervakantie was voor mij de mooiste tijd van het jaar en de belangrijkste reden om het onderwijs in te gaan. Een paar weken zwierven we met ons huurautootje over het groene eiland, dat ook in de stromende regen nog beeldschoon is.

Als het niet regende zochten we een verlaten plek, waar we ons vereenzelvigden met de natuur. Margarita was een geboren naturiste en ik liet mij daar graag in meeslepen. Het was eerst wel even wennen. Ondanks haar leeftijd had ze aanzienlijk meer ervaring met de spannende varianten van de carnale genoegens dan ik, maar ik leerde snel bij. Zij had het op haar beurt allemaal van de harige student. Op zo'n plek moet ik dat gezegd hebben, van die grote stad. De hitte, de verkeersherrie, de stank, de krioelende mensen, de straatventers, de bedelaars en de loom voortsjokkende, vermoeid kijkende toeristen. Wij speelden liever Adam en Eva onder een lommerrijke boom. Soms troffen we 's avonds een dorpspub met levende muziek. Dan danste ze en zag ik, verliefd en trots, een Iers elfje in haar. Ik moet daar nog weleens aan denken, als ik op een zwoele avond op een terras zit in de wereldstad Thessaloniki (anderhalf keer Amsterdam). Margarita is een paar jaar geleden overleden en ook de harige student leeft niet meer. Mijn leven nam, na het vertrek van het Ierse elfje, enkele onverwachte wendingen.

©Kees Klok