Het
is druilerig. Laaghangende bewolking. Chagrijnweer. Ik zit op het
vliegveld van Thessaloniki te wachten op mijn vlucht naar Schiphol. Al
bijna een uur vertraging. Slecht voor het humeur, omdat ik vroeg op
moest na een late avond in Loxias. Dan word je van hangen op een
oncomfortabele stoel geen olijkerd. Tot vorig jaar was er na de
bagagecontrole een aardig cafetaria, met een aardig meisje, waar je
rustig kon zitten. Het is geslachtofferd aan de uitbreiding van de
'belastingvrije' winkel. Nog meer parfums slijten is in crisistijd
van groter belang dan ergens lekker kunnen zitten.
Op
een stoel bij het raam, zo'n beetje naast uitgang twaalf (gate in
luchtvaarttermen) zie ik een plastic tas en een rugzak liggen.
Onbeheerd. Niemand die er op let. Het ziet er niet dreigend uit, maar
ik kijk wel af en toe die kant op. Een kwartier later liggen ze er
nog. Een veiligheidsbeambte sjokt langs, staart er enige tijd naar en
kijkt dan voorzichtig in de plastic tas. Daarna sjokt hij verder. Het
is kennelijk in orde. Buiten regent het nog steeds, van mijn vlucht
vernemen we geen nadere informatie.
Langzamerhand
wordt mijn kop minder troebel, waarmee het raadsel zich begint op te
dringen. Van wie is die bagage, waarom is er in geen drie kwartier
iemand geweest om die tassen op te halen? Zijn ze van iemand die op
het toilet onwel is geworden en nu bewusteloos achter de deur ligt?
Zijn ze van iemand die in de kraag is gevat wegens het stelen van een
fles drank uit de duty free? Of van een dronkelap die ergens
op grote hoogte zijn roes uitslaapt en van zijn bagage niet meer
afweet? De Sherlock Holmes in mij begint zich te roeren. Wat is het
drama dat hier achter schuilt? Ineens hoor ik dat mijn vlucht wordt
aangekondigd. Eindelijk.
Terwijl
ik mij in de rij voor de uitgang schaar komt een dame aanlopen op
kekke hakjes en in een rokje met ondeugende splitjes.
Ze heeft mooie benen, maar kan niet echt met die hakjes overweg. Om
haar nek bungelt een identificatiebewijs. Een official dus. Ze buigt
zich over tas en rugzak. Met een handvol formulieren en een handvol
pennen kijkt ze spiedend rond. Mijn instapkaart wordt gecontroleerd,
men wenst mij een prettige vlucht. Ik loop naar de bus die mij naar
het toestel zal brengen. Het regent nog steeds, maar de lucht lijkt
lichter te worden.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten