Er
kwam een brief van de gemeente Dordrecht. Dat ik vanwege mijn licht
gevorderde leeftijd een jaar lang gratis met de bus mag, als ik eerst
twaalf en een halve euro betaal. Een genereus gebaar jegens mensen
die vaak gebruik maken van de bus, maar ik zit er hooguit een keer of
vier per jaar in en van twaalf en een halve euro kun je een fles heel
behoorlijke wijn kopen.
Ik
loop of ik fiets. Toen ik herstellende was van mijn hartstilstand,
deed ik een aantal weken aan revalidatie. In een soort sportschool,
maar dan zonder spierballenmacho's. De eerste keren nam ik de bus,
maar al snel ging ik op de fiets. Als je een beetje doortrapte was
het een half uurtje heen en een half uurtje terug. Niet dat ik zo'n
sportief type ben, maar het was een leuke aanvulling op de fysio.
Welbeschouwd twee voor de prijs van één
en een tevreden cardiologe op de koop toe. Die benadrukt wel
iedere keer dat ik niet moet terugvallen op mijn oude gewoonte om één
keer per dag een sigaartje of een pijp te roken. Mijn Griekse,
medische vrienden moeten een beetje lachen om zoveel bezorgdheid.
In
Griekenland fiets ik niet. Er zijn elegantere manieren om jezelf het
leven te benemen. Wel loop ik daar een paar maal per dag tegen een
steile helling op. 'Niet doen,' zeggen de Grieken, 'wel veel
wandelen, maar hellingen vermijden.' Soms, als ik in een luie
stemming verkeer, neem ik halverwege die helling de bus. Op mijn
licht gevorderde leeftijd mag ik voor de halve prijs en in
Griekenland wordt nog overal gerookt.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten