Een aantal jaren geleden verhuisde hij zijn spullen vanuit Griekenland naar Dordrecht. Er zaten vier wijnglazen bij die zijn vrouw kocht in een buurtwinkel die tijdens de eurocrisis failliet ging. Inmiddels vermoedt hij dat bijna alle winkels in zijn oude buurt in Thessaloniki door de coronacrisis failliet zijn, maar hij kan het niet zelf vaststellen. Voor zover reizen nog mogelijk is, geeft het zoveel gedoe met maskers, testen en quarantaine, dat hij er voorlopig niet aan begint.
De glazen hadden een aangename dikte. Dat dronk prettig, vond hij, en ze konden tegen een stootje. Toch brak onlangs het laatst overgebleven glas, toen hij het om stootte. Hij vraagt zich af of er symboliek in zit, maar vindt meteen dat hij zijn romantische geest beter in de fles kan houden.
Hij denkt aan het dorp in de heuvels van Grieks-Macedonië, aan het graf van zijn vrouw en aan het inmiddels vervallen huis, waar ze soms de zomers doorbrachten. Bij zijn laatste bezoek lekte het dak op verschillende plaatsen, vertoonde het stucwerk hier en daar scheuren, lekten er kranen in de badkamer en keuken, bladderde overal de verf en was tot overmaat van ramp de majestueuze vijgenboom doodgegaan. Hij vraagt zich niet af wanneer hij het huis zal terugzien, maar of, en wat er dan nog van over zal zijn.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten