Demonstreren,
actievoeren, ik heb het lang geleden weleens gedaan en zelfs nog niet
eens zo lang geleden stond ik bijna met een bord voor een AZC, toen
een oud-leerlinge dreigde te worden gedeporteerd naar een streek waar
ze nog weleens zendelingen zachtjes gaar stoven in een reusachtige
kookpot. Gelukkig besloot de staatssecretaris op het nippertje dat ze
toch mocht blijven in ons paradijselijke koninkrijkje.
Demonstreren,
actievoeren, ik heb het nooit van harte gedaan. Ik zal het ook nooit
van harte gaan doen, al is iets onaangenaams ondernemen soms
onvermijdelijk. Zo moet je ook regelmatig je toilet boenen en je bed
verschonen. Ik zie het belang van sommige acties wel in, al komen er
te veel voort uit kortzichtigheid, frustratie en de daaraan
gekoppelde lust een grote bek op te zetten. Actie heette vroeger
buitenparlementaire-actie. Ik denk vaak aan dit citaat van C.
Buddingh': In iedere buiten-parlementaire actie schuilt een kiem
van fascisme.*
In
het Nederlandse actiewezen, een industrie op zich, kom je ook
redelijke mensen tegen, maar tegelijkertijd wemelt het er van de
fanaten en geestdrijvers, bij wie de verongelijktheid, de
onverdraagzaamheid en het eigen gelijk op het voorhoofd staan
gebrand. Soms moet je weleens met zulke griezels optrekken, maar als
het even kan houd ik hen op ruime afstand. Ze doen mij te veel aan
boekverbranders denken.
Foto:
auteur
*C.
Buddingh' - Een mooie tijd om later te worden (Amsterdam
1978), p. 62.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten