donderdag, maart 25, 2021

Warnaar: Te ver weg




Tijdens de eerste kerstvakantie die hij in Griekenland doorbracht, nadat hij zijn aanstaande vrouw kort daarvoor had leren kennen, vroeg ze: 'Zullen we gaan skiën?' Hij moest er niet aan denken, maar zij bleek een enthousiast skiester te zijn. Griekenland? Dat land van zon, zee en onbezorgd leven? Hij had in die dagen nog de ideeën die menige, slecht geïnformeerde Nederlander over Griekenland heeft. Dat je er kon skiën was nog niet bij hem opgekomen, maar het was winter en op nauwelijks een uur rijden van de stad waren volop bergen die de tweeduizend meter gemakkelijk overstegen. 


De dichtstbijzijnde skipiste was richting de Bulgaarse grens. Bulgarije lag in die dagen nog achter het IJzeren Gordijn. Ze hadden er geheim agenten die rondliepen met paraplu's waaruit je een giftig kogeltje kon schieten. Naarmate ze hoger de bergen in reden, werden de wegen en velden witter. Op een gegeven ogenblik moesten er sneeuwkettingen om de wielen. Niet lang daarna kwamen ze aan. Nadat hij haar een paar keer voorbij had zien skiën, nam hij zijn intrek in het café van de skiclub, bij de open haard, met een boek en rode wijn. 


Buiten was het zonnig en koud. 'Zon met tanden' noemen de Grieken dat. Leuk weer voor een foto, maar hij is nooit een wintermens geweest. Als hij met de skilift mee naar boven was gegaan, had hij de bergen over de Bulgaarse grens kunnen zien liggen, maar het was wel te ver weg om mannen met verdachte regenschermen te onderscheiden.


Foto: auteur


Geen opmerkingen: