Hij leest in een krant dat de Britse schaaldiervisserij op zijn rug ligt en dat een eeuwenoud exportbedrijf in mosselen en aanverwanten vijftien mensen heeft moeten ontslaan. Oorzaak: de Brexit. Er schijnt een formulier nodig te zijn om de waar snel het land uit te krijgen (de schaaldieren moeten levend of nog fris zijn, vandaar dat snelheid is geboden), maar de Britse autoriteiten kunnen dat formulier pas eind april produceren. 'Het kan altijd nog erger', zegt hij tegen de buurvrouw, die hem tijdens zijn snoeiwerkzaamheden groet over de schutting.
Na een weekeinde met sneeuw en schaatspret is ineens de lente doorgebroken, maar voor dat alles gaat uitbotten moet er krachtig worden ingegrepen. Anders dreigt een onkruidvirusgolf en moeten alle planten in quarantaine. Hij zwaait lustig met zijn nieuwe snoeischaar, een verjaardagscadeau van de buurvrouw. Zijn credo: hoe meer gesnoei, hoe beter de groei. Het zou de reclamespreuk van een niet al te intellectueel aangelegde hovenier kunnen zijn.
Steeds als hij leest over de ellende die de Brexit veroorzaakt voelt hij allereerst enig leedvermaak, terwijl hij 'eigen schuld, dikke bult' denkt. Daarna realissert hij zich dat bijna de helft van de Britten tegen heeft gestemd. En dat veel voorstemmers zijn misleid door leugens en bedrog. Bij het krantenartikel stond dat de schaaldierexporteur tegen Brexit had gestemd. Hij voelt compassie.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten