Onder het
eten lees ik in de nieuwe Maarten een artikel van Max
Westerman, dat mij verdere eetlust ontneemt. 'De machtige arm van de
gevangenislobby' heet het. Het gaat over een jonge vrouw, Lisa
Connelly, die in Californië een levenslange gevangenisstraf uitzit.
Haar misdrijf: het bezit van vijf amfetaminepillen, zonder dat zij
daar een recept voor had. In Californië zitten ook mensen levenslang
vast voor het stelen van een broek, een potje babyvoedsel en een paar
batterijen. Dat kan in Californië. Als je je derde misdrijf pleegt,
ga je automatisch levenslang achter de tralies. Na vijfentwintig jaar
mag je dan om voorwaardelijke vrijlating verzoeken. Wat had Lisa
Connelly eerder misdaan? Als jong meisje op de uitkijk gestaan
terwijl haar vriendje inbrak in twee huizen. Dat telde voor twee
misdrijven. Je zou maar een domme, smoorverliefde puber zijn met het
verkeerde vriendje. Je zou maar in een achterlijke staat als
Californië wonen, met een rechtssysteem waar Fred Teeven misschien
zijn vingers bij aflikt, maar dat met menselijkheid en recht helemaal
niets meer heeft te maken.
Er staan nog
meer gruwelijkheden in het stuk. U moet het beslist lezen. 'In mijn
boek In alle staten (2007) schreef ik dat ik een
haat-liefdeverhouding heb met Amerika,' noteert Westerman. Ik heb die
ook en daar heb ik ook weleens over geschreven, maar langzamerhand
vrees ik dat mijn verhouding uit balans raakt en dat de haatfactor
groeiende is. Dat komt niet alleen door de aanfluiting die de
godvrezende Amerikanen van hun rechtspraak hebben gemaakt, of de
stompzinnige wijze waarop zij buitenlandse politiek bedrijven. Wat de
balans dreigt te doen doorslaan, is de ongelofelijke hypocrisie
waarvan hun samenleving is doordesemd. Je mag een meisje dat een paar
amfetaminepillen op zak heeft levenslang opsluiten. Je mag Afghaanse
kinderen bombarderen. Je mag de opstand in Libië steunen en
tegelijkertijd doen alsof er in Bahrein niets aan de hand is. Je mag
op grote schaal de doodstraf ten uitvoer brengen en gevangenen laten
martelen in Egyptische gevangenissen, of het zelf doen in Guantanamo
Bay. Je mag de grootste porno-exporteur ter wereld zijn (hoe
toevallig dat dat product op grote schaal in Californië wordt
vervaardigd), maar wee je gebeente als je als chef van de CIA met je
biografe naar bed gaat. Dan pas staat het land echt op zijn kop. Of
als je je als president laat pijpen door een leuke stagiaire. Nee,
verstandige daden zijn dat niet als je getrouwd bent en dat zo'n
echtgenote dan bezwaar maakt kan ik begrijpen, maar waar bemoeien al
die anderen zich in godsnaam mee?
Ik heb met
veel plezier, met een Amerikaanse beurs, in Minneapolis gestudeerd.
Ik heb daar veel hartelijke en gastvrije Amerikanen ontmoet en ik
kwam er mijn grote liefde tegen. Voor dat alles begin ik mij
langzamerhand te schamen.
©Kees
Klok
1 opmerking:
Ik vind Amerika een uiterst curieus land, moet ik zeggen en jouw verhaal laat dat nog maar een goed zien, wat een bizarre dingen gebeuren daar die volgens zoveel Amerikanen de Amerikaanse normen en waarden ondersteunen. Goed stukje.
Mary Beard had vorige week een goed stukje op haar blog 'A dons life' over de speech van Obama en dat Amerikanen er altijd vanuit gaan dat zij in het meest geweldige land van de wereld wonen. En waar ze dat op baseren is totaal niet duidelijk en heeft geen goede grond. Ze merkt heel juist op dat Noorwegen, om maar een zijstraat te noemen, dan nog meer recht heeft zich het geweldigste land ter wereld te noemen.
groetjes,
Een reactie posten