In Loxias
staat meestal de radio aan. To deftero programma. Radio 2, zeg
maar. De staatsomroep staakt al meer dan een week. Tegen de
voorgenomen privatisering van de omroep. Tegen het snijden in de
salarissen en de pensioenen van de medewerkers. Tegen de
onvoorstelbare verarming door de verwoestende bezuinigings- en
belastingmaatregelen die de 'trojka' Athene
oplegt. En tegen het ontslag op staande voet van twee journalisten
die het waagden om beschuldigingen van martelingen door de politie
aan de orde te stellen. Er gaan geruchten dat de Griekse nazi-partij,
die zich als een sociale kanker snel en vrijwel ongehinderd uitzaait,
erg populair is onder agenten. De staatsomroep staakt heel vaak. Dat
heeft het voordeel dat op de radio onafgebroken muziek wordt
uitgezonden, zonder gekwek tussendoor van zichzelf graag horende
presentatoren. De staatsomroep staakt echter zo vaak dat zij zich, in
een medialandschap waarin de nieuwsgaring allang is overgenomen door
talloze landelijke en plaatselijke commerciële zenders, in feite
overbodig heeft gemaakt. Als de regering de hele boel sluit zal de
staatsomroep nauwelijks worden gemist en aangezien de werkloosheid
toch al meer dan 25% bedraagt (en nog steeds stijgt) kunnen die
omroepjongens en -meisjes er ook nog wel bij.
Ik zit in
Loxias met Efigenia, een jonge dichteres die wil promoveren op
middeleeuwse, Griekse poëzie. Literatuur uit het Byzantijnse rijk.
Een rijk dat door veel Grieken, in ieder geval door de auteurs van de
geschiedenisboeken voor de lagere en middelbare school, wordt gezien
als een directe voorganger van de moderne Griekse staat. De bijna
vierhonderd jaar durende periode van het Osmaanse rijk gelden in die
visie als een tijd van bezetting en slavernij. Daar valt veel op af
te dingen, maar voor nationalisten is de historische mythe veel
belangrijker dan het historische verhaal en nationalisten bepalen nog
altijd de inhoud van de schoolboeken. Gesteund door de kerk. Twee
bisschoppen, die van Patras en van Kalavryta, hebben openlijk de kant
van de nazi's gekozen. Ik heb daarover nog maar weinig bezorgde
woorden vanuit Europa gehoord. Onze kersverse minister van financiën,
Dijsselbloem, pochte bij zijn aantreden dat hij zich in Europa
'bikkelhard' zou opstellen. Daarmee schaart deze solidariteitsloze
PvdA'er, die beter zou moeten weten, zich onder de politici die wij
straks weleens medeverantwoordelijk zouden kunnen houden voor het
uitbreken van een burgeroorlog in Griekenland. Het woord burgeroorlog
wordt openlijk in de mond genomen door parlementariërs van de Gouden
Dageraad. Dat dat echte nazi's zijn en geen neo-na-apers, blijkt uit
het feit dat zij het nu niet meer alleen op immigranten en politieke
tegenstanders hebben gemunt, maar ook op homoseksuelen en
gehandicapten.
Efigenia had
graag een promotie-onderzoek in Nederland gedaan, bij Nieuwgrieks aan
de Universiteit van Amsterdam. Ze begon daarom Nederlands te leren.
Na het vertrek van professor Lauxtermann naar Oxford, enkele jaren
geleden, besloot de UvA dat de Nieuwgriekse en Byzantijnse studie te
onbelangrijk was om een nieuwe hoogleraar te benoemen. Je kunt er
zelfs je 'master' niet meer halen. Een van de vele slachtoffers van
het cynische Nederlandse streven naar een kennismaatschappij. Dat men
over de zuidgrens, in casu te Gent, wijzer lijkt, vergroot de kans
dat Efigenia haar lessen Nederlands niet voor niets is begonnen. Als
de Griekse regering en de tirannen van de 'trojka' zich hadden
verdiept in de oorzaken van de ondergang van het Byzantijnse rijk,
had men nog een reden gehad om de belasting- en
bezuinigingsmaatregelen zo snel mogelijk in de Egeïsche Zee te
kieperen. Een blik op de effecten van Colijns bezuinigingspolitiek in
de jaren '30 zou ook al verhelderend werken, als het niet zo was dat
'lering trekken uit het verleden' door beleidsmakers zo ongeveer de
grootste illusie is die wij koesteren.
©Kees
Klok
Geen opmerkingen:
Een reactie posten