Ergens
in de nacht werd ik wakker op het balkon. Na een avond diepzinnig
praten in het stamcafé
liet ik mij door een taxi afzetten bij de bushalte langs de beek. Een
kolonie kikkers ging te keer dat het een aard had. Ik besloot een laatste sigaartje te roken en te luisteren naar het nachtconcert. Toen ik
ontwaakte, was het nog onverminderd gaande.
In
bed dacht ik aan de dozen die nog moeten worden ingepakt en aan het
papierwerk dat ik moet doen voordat de verhuizer aan de deur komt.
Het zweet brak mij aan alle kanten uit. In zo'n geval helpt het als
ik mij in gedachten verplaats naar mijn favoriete eiland en het huis
dat ik daar zou willen bouwen. Ik woon er met een prachtige
elfenvrouw. Met haar vlammende haren lijkt zij zo weggelopen uit een
boek van Tolkien.
Stram
en stijf, met lichte pijn in mijn nekspieren, stond ik op om aan het
ritueel van alle dag te beginnen. Vanmiddag al neem ik afscheid van
mijn hulp. Tussen het schoonmaken door drinken we altijd uitgebreid
koffie en vertellen elkaar over onze landen van herkomst. Zij is
eigenlijk chemisch ingenieur, maar kan in dit land niets aanvangen
met haar studie. Zij poetst zich daarom met een glimlach door het
leven. Die glimlach ga ik missen.
Foto:
auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten