Hij trekt de deur van het Instituut dicht en verbaast zich, zoals iedere morgen, over de afwezigheid van toeristen. Net om de hoek, waar hij ontbijt, krioelt het om negen uur al. Groepen die achter iemand met een vlaggetje aanlopen, of een opgestoken paraplu. Het is nog fris, maar hij zoekt toch een plek op het terras. De zaak heet naar de straat: 'Makrigianni 3' en ziet uit op de Akropolis. Het meisje dat bedient heeft altijd een stralende glimlach. Ze brengt koffie en een ommeletje. 's Morgens heeft hij recht op een ommeletje, of gewoon een ei.
Een mus landt op zijn tafeltje en begint doodgemoedereerd van het brood te pikken. Dikke sneden bruin brood. Als hij met zijn hand te dichtbij komt, vliegt het beestje even op, om direct weer terug te keren. Er lopen drie mannen langs, verkleed als Oude Grieken. Ze dragen nepwapens. Waarom altijd maar soldaten en nooit eens een filosoof, denkt hij.
Er valt iets op de stoel naast hem. Een zieltogend musje, dat onder zijn ogen verstijft. Met zijn servet schuift hij het van de stoel af. Zijn eigen mus eet nietsvermoedend door. Als het meisje komt afrekenen wijst hij naar de grond. Ze haalt een veger en blik. Hij loopt terug naar het Instituut. De wetenschap duldt geen verder uitstel.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten