Je hebt lui die in de sociale media met grafieken het verloop van de pandemie bijhouden, zoals liefhebbers de tijden bij schaatswedstrijden. Een tikje morbide, al vindt hij dat iedereen de tijd maar moet doden zoals hem goeddunkt. Hij zit niet op zo'n pseudodeskundige te wachten en heeft aan één RIVM wel genoeg.
Nu de tuin geheel onkruidvrij is, de boodschappen binnen zijn en de ochtendkrant is gelezen (nu ja, doorgebladerd, want het meeste coronanieuws slaat hij over), ligt de dag als een tabula rasa voor hem. Hij kan naar het tuincentrum fietsen om vast wat planten en zaden in te slaan, maar eigenlijk is het daarvoor nog te vroeg in het jaar en dan heb je ook nog eens die pestwind die maar niet wil gaan liggen. Hij kan een wandeling naar de rivier maken om de randen van zijn eiland te verkennen. Lag het maar echt ver weg in zee, zoals Tristan da Cunha. Daar zou je toch veilig moeten zijn voor het virus?
Hij bekijkt de stapel nog te lezen boeken. Hij heeft flink gehamsterd. Er ligt ook genoeg openhaardhout voor de komende tijd en de wijnvoorraad is op geruststellend peil. Hij laat de boeken door zijn handen gaan. Wat te kiezen? Eerst laat hij nog maar zijn bad vollopen. Even met de eenden spelen.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten