Het plein is verlaten. Er geldt sinds kort een samenscholingsverbod. Je mag er ook geen duiven meer voeren. De overlast van alcoholische zwervers, verwarde types uit een nabije opvang en vage figuren uit wie weet wat voor ver land, werd volgens de buurt te groot. Die van de duiven ook.
Afhankelijk van hoe je kijkt is het een mooi of verloederd plein. Twee wanden met goed onderhouden huizen van rond 1900. De derde wand grotendeels ingestort. Daar stonden even fraaie panden, die ooit werden aangekocht door een omhoog gevallen timmerman, die zich inbeeldde projectontwikkelaar te zijn. Hij pakte de boel verkeerd aan en ging failliet. Sindsdien is het de schandvlek van de stad. Hij vraagt zich af hoe lang nog. Hij vindt het pijnlijk. Hij groeide op in deze buurt. Een van zijn vrienden woonde in zo'n ingestort pand.
Hij wil naar de rivier, uitzien over het rustgevende water. De zon schijnt, maar er waait een harde, gure wind. Hij haat harde wind en domme mensen die overal een mening over hebben. Hij neemt de brug over de stadsgracht. Drie mannen staan in een groepje, om een vierde in een scootmobiel, tegen elkaar te schreeuwen. Hij herkent ze als types van het plein. Men schoolt nu samen op de brug. Afstand houden is er niet bij.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten