Hij zit met de laatste gasten rond de stamtafel als de kroegbaas bericht krijgt. Het is vijf over half zes. Om zes uur dient de tent gesloten. Er wordt wat gelachen, er wordt wat gegrapt, maar wat overheerst is vooral meeleven met de eigenaar. Ze komen niet voor niets hier bijna iedere dag. Het rondwarende virus sticht verwarring. Het kan je grijpen, of niet. Het kan mild zijn, of niet. 'Je kunt ook gewoon ergens anders aan doodgaan,' denkt hij.
In de media gonst het van echte deskundigen, of zelfbenoemde deskundigen, die elkaar volop tegenspreken. 'Scholen dicht,' roepen de medisch specialisten tegen de mening van de virologen in. 'Een heel slechte maatregel,' roept een Nijmeegse professor op de radio.
Hij geeft een laatste rondje. Bij de deur nemen ze afscheid. Nee, maar even geen handen schudden. Er worden kaartjes uitgewisseld. Er wordt sterkte gewenst. Met een lotgenoot besluit hij naar de Griek te gaan. 'Nu kan het nog,' maar bij de Griek staat een brandweerman voor de deur. Hij zegt dat de zaak al gesloten is, maar hij zegt het op vriendelijke, bijna verontschuldigende toon.
Op weg naar huis ziet hij dat de afhaal-Thai nog open is. Hij is de enige klant. 'Lekker veilig,' denkt hij, terwijl hij met zijn maaltijd in de richting van zijn kluizenaarsbestaan loopt.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten