Hij moet op tijd de deur uit, een podcast maken voor de stamkroeg. De krant bericht dat veel mensen in het weekeinde de coronamaatregelen, met name het afstand houden, aan hun laars hebben gelapt. Men is massaal naar het strand gereden, de bossen ingetrokken of met zijn allen naar de bouwmarkt gegaan. 'Geen hand vol idioten, maar een land vol,' denkt hij, terwijl hij voorzichtig zijn eitje pelt. Misschien dat het daarom gisteren zo stil was op het plein aan de overkant. De hele zondag geen rondhangende pubers of spelende kinderen gezien. Geen volwassene ook trouwens.
Hij schenkt nog eens koffie in en bladert verder, de corona-artikelen voorbij. Hij gelooft het wel, het is hem teveel. Hij gaat naar boven om te douchen. Toen hij naar de apotheek moest, viel hem het brave gedrag van de wachtenden op. Met zijn allen in een tientallen meters lang lint voor de deur, met voor de zekerheid nog een half metertje extra tussenruimte. Hetzelfde beeld bij de buurtwinkels. Bijna iedereen was er opgewekt en vrolijk bij. De grapjes waren niet van de lucht.
Na het douchen en aankleden pakt hij de fiets en rijdt naar de stamkroeg. Die is even omgebouwd tot studio. Hij vertelt verhalen uit de drieënvijftig jaar dat hij hier al komt. Hij is ineens niet bezorgd meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten