Hij denkt aan grootvader Warnaar en de Spaanse griep. Hij had een neef, een beurtschipper, die de ziekte kreeg. Opa had een Rijnpatent en nam het beurtschipperen waar tot de neef was hersteld. Zo ging dat met de Spaanse griep: je ging dood of je werd beter. De ziekte kreeg opa niet te pakken. Hij grossierde in sterke verhalen. Op een keer haalde zijn anker een telefoonkabel op. Zat de hele streek zonder telefoon, beweerde hij. Na genezing van de neef koos opa voor de wilde vaart. Hij vertelde graag over die tijd. Steeds als hij een verhaal opnieuw vertelde, werden de golven hoger.
Hij zit achter zijn laptop en prutst aan het filmpje dat hij gisteravond heeft opgenomen. Hij heeft zijn vak weer opgepakt, op Youtube, nu zijn lezingen voorlopig zijn afgezegd. Hij ergert zich aan het slechte licht en vraagt zich af hoe anderen dat doen. Hij weet het antwoord wel: investeren in betere apparatuur.
Hij volgt een paar jonge 'vloggers', een idioot woord waaraan hij niet kan wennen. Ze hebben het vooral over zichzelf en de waan van de dag. 'Corona hier, corona daar,' zingt hij zachtjes, 'kijk daar gaat een adelaar.' Hij denkt aan Drs. P, die hij weleens sprak in Mulliners aan de Amsterdamse Lijnbaansgracht. Daar mag hij voorlopig ook niet meer naartoe.
Foto: auteur (fragment manuscript van een zeeman 1921)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten