Het is lang geleden dat hij in Suriname was, maar zijn herinneringen zijn nog springlevend. Het was een paar maanden voor de moordpartij in Fort Zeelandia, toen nog in gebruik bij 'het militair gezag'. Dat gezag werd gevormd door Desi Bouterse, een sergeant-majoor die zichzelf tot officier had gepromoveerd, Roy Horb, zijn rechterhand, en een groepje vrienden uit het Surinaamse leger, dat was gevormd na de onafhankelijkheid van het land in 1975.
Het leger hield zich grotendeels op in de Memre Boekoekazerne, ook wel 'het kamp' genoemd. Hij logeerde er om de hoek, in het huis van vrienden. Een huis op palen, neuten zegt men in Suriname, waartussen je een hangmat kon bevestigen om heerlijk wiegend in de schaduw van een parbobier, een djogo, te genieten. Hij herinnert zich hoe er in die tijd in Suriname onbekommend door creolen over 'koelies' werd gesproken, als ze het over hindoestanen hadden. Omgekeerd spraken hindoestanen niet zelden over 'negers' als ze creolen bedoelden en vrijwel altijd werden dat 'luie negers'.
Nederlanders waren 'bakra's'. Hij kreeg regelmatig, vooral van oudere Surinamers, te horen dat 'jullie maar snel moeten terugkomen'. Als het druk was in een winkel, werd hij vaak als eerste geholpen en als hij zei dat hij nog niet aan de beurt was, werd er verontwaardigd gereageerd. Wat dacht hij wel?
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten