Geschrokken leest hij de reeks voorgenomen verboden in het voorstel voor de corona-noodwet. Die wil het kabinet zo snel mogelijk door het parlement jagen. Hij vraagt zich af wat er bij de opstellers over is van het zo gemakkelijk met de mond beleden respect voor de grondwet en de democratische vrijheden. Rechtsgeleerden uiten hun diepe verontrusting, advocaten hun ernstige zorg. Hij is er niet gerust op dat het parlement de nodige koelbloedigheid zal bewaren om deze plannen, die kunnen leiden tot een langdurige corona-dictatuur, naar de schroothoop te verwijzen.
Hij vreest dat het gemak waarmee een aantal grondrechten door de noodverordeningen opzij werd geschoven, een teken aan de wand is. Een volk wordt zijn rechten nooit in één klap door een overheid ontnomen. Dat gaat sluipend, stap voor stap. Dat leren we van Duitsland in het interbellum. Dat zien we gebeuren in Polen en nog erger: Hongarije.
Hij mailt een bevriend historicus, die antwoordt net zo ongerust te zijn als hij. Ze vermijden instinctief woorden als waakzaamheid en verzet. Je weet maar nooit met die moderne communicatiemiddelen, met al die weet hij veel wat voor 'apps'. Nederland afluisterland. Dat zal ook wel voor meelezen gelden. Voor je het weet heb je de AIVD aan de deur. Zijn volgende bericht moet hij maar per briefkaart sturen, in een envelop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten