Een jong stel wilde van Dordrecht naar Zwijndrecht zwemmen, leest hij in de krant. Over het drukst bevaren rivierenkruispunt van Nederland. Hij ziet het drama al voor zich, maar ze zijn tijdig uit het water gevist. Hij herinnert zich hoe hij als puber weleens met vrienden ging zwemmen in het Wantij. Dat was eigenlijk alleen maar leuk als er meisjes bij waren. 'Meisjes, pure poëzie'. Een uitspraak van Kees Buddingh' als hij het goed heeft.
Hij vaart liever over het water dan dat hij erin ligt. Hij had een tijdje verkering met een meisje waarvan de ouders een boot hadden, een bescheiden motorkruiser. Ze voeren weleens mee, de Biesbosch in. Achter de boot hing een zeilbootje. Daarmee gingen ze er samen op uit, op zoek naar een afgelegen plekje op de wal, waar ze onbespied van de natuur konden genieten. De Deltawerken waren nog niet af, in de Biesbosch heerste nog een fatsoenlijk getijdenverschil, het was nog niet overvol met recreanten. Bij de Spieringsluis was een kalkoenenrestaurant. Hij heeft geen idee of het er nog is. Hij kan er niets actueels over vinden op het internet.
Op een zomerzondag huurde hij daar met vrienden eens een roeiboot. Er ging bier mee dat al snel te lauw was. Het roeien viel tegen. Van de kalkoen herinnert hij zich weinig.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten