Het is rustig in de stamkroeg. Er mogen voorlopig dertig mensen zitten. Hij telt er veertien. Er zijn enkele vrienden, maar veel bekenden zijn nog weggebleven. Angst? Het gedoe met tijdsloten en reserveren? Dat valt in de praktijk mee, maar hij weet van sommige mensen dat het hen afschrikt en van anderen dat ze liever thuis ontvangen voor een borrel, omdat je dan geen kans loopt dat plotseling een paar gasten van Handhaving of de politie voor je neus staan met een meetlat.
Hij ziet dat het straatbeeld langzamerhand ook steeds normaler wordt. Zelfs de eerste hardrijder op een knetterende quad is al voorbij gevlogen. Daar zie je zelden een handhaver of een agent achteraan gaan, maar de gemeente heeft een geweldige oplossing gevonden: de pollers die het autoverkeer reguleren, worden weggehaald en iedere overtreder wordt daarna geflitst en bekeurd. 'Geloof je het zelf'? zegt zijn tafelgenoot, 'wedden dat we straks horen dat de ambtenaren de hoeveelheid prenten niet aankunnen?'
Hij geeft toe dat er nogal eens wat misgaat bij de gemeente. Ooit was hij zelf ook ambtenaar, bij het onderwijs. Hij stond al twee jaar voor de klas toen hij zijn tijdelijke aanstelling ontving. Een dag later kwam de vaste. Het duurde eenentwintig jaar voor iemand van de afdeling onderwijs belde en eens informeerde naar zijn diploma's.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten