Soms zei zijn vrouw: 'Eigenlijk ben ik van de negentiende eeuw, lijkt me een geweldige tijd om in te leven'. Meestal hadden ze dan net naar een aflevering van een of ander kostuumdrama gekeken. Zelf is hij meer van de achttiende eeuw, vindt hij. De opkomst van de Verlichting, maar nog niet van het benauwende en hypocriete Victorianisme. Hij zou graag rondlopen in die tijd, maar wel onder de voorwaarde dat hij rijk was en voorzien van een ijzeren gezondheid.
Het is weer zo'n dag dat hij wordt overvallen door een nostalgische afkeer van zijn eigen, platvloerse tijd vol media- en sociale mediakabaal, van het groeiende gat tussen voortgaande technologie en beschaving. Eind achttiende eeuw stond de stoomtechniek nog in de kinderschoenen. Hoorde je geheel ander kabaal in de stad: paardenhoeven en de ratelende wielen van koetsen en karren. Op zee ging je nog gewoon onder zeil.
Zijn vrouw noemde hem weleens een onverbeterlijke romanticus. Hij weet het. De tijden veranderen en niet altijd ten goede. Het verleden komt nooit terug, maar hij zou er een kapitaaltje voor over hebben om de Noordzee over te zeilen en per koets naar Plas Newydd in Wales te reizen, om daar te souperen met de Ladies of Llangollen, in gezelschap van, wie weet, mensen als William Wordsworth of lady Caroline Lamb.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten