Op Facebook leest hij een brief van de burgemeester. Hij moet meteen aan Fred denken. Fred is ooit een gratis computer misgelopen op zijn werk. Ten onrechte, beweert hij altijd. Sindsdien wil hij niets te maken hebben met computers, tablets of smartphones. Hij gebruikt een Nokia uit de vorige eeuw, draagt binnen en buiten een kloeke werkmanspet en gelooft in de idealen van de Communistische Partij Nederland. Fred is een Mohikaan en een soort re-incarnatie van de vroeger bekende politicus Marcus Bakker. Tenzij hij ook in de krant komt blijft Fred verstoken van de boodschap van de burgervader.
Het is een sympathieke brief. Het is ook een sympathieke burgemeester, vindt hij. Hij komt weleens koffie drinken in de stamkroeg. Die mist de burgemeester ook, zegt de brief, maar we moeten volhouden, anders krijgen we het virus er niet onder. 'Tja, kan zijn', denkt hij, 'maar gisteren beweerde een viroloog nog in de krant dat we het virus er waarschijnlijk nooit onder krijgen, of pas na een lange tijd'.
Die tijd is er niet meer, gelooft hij. Hij ziet zichzelf als een gematigd en geduldig mens, maar zijn onvrede en irritatie met wat toch vooral aanvoelt als nogal overdreven angsthazerij groeit. Hij begrijpt de boodschap wel, maar de toestand wordt nijpend. Hij geeft het virus nog maximaal twee weken.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten