Twee jongemannen aan de deur. Na vier jaar denken 'ik zou toch eens moeten' heeft hij een besluit genomen. Ze komen de nieuwe tuinstoelen afleveren. 'Zet maar tegen de gevel', zegt hij, 'ik breng ze zelf wel binnen'. Afstand! Afstand is geboden. Stel dat er iemand van Handhaving de straat in fietst en hen op de bon slingert. We leven in rare tijden. Hij wenst de jongemannen een fijne dag en sleept de buit zijn huis in. Hij pakt de stoelen uit en controleert of alles klopt. Alles klopt. Hij kijkt op zijn horloge. Ook nog stipt op de afgesproken tijd bezorgd. Geen wonder dat de zon al dagen schijnt.
Hij leest de huis-aan-huis-krant. Er staat een vraaggesprek in met de nieuwe stadsdichter van Dordrecht. Na een stadsdichterloze periode van zes jaar is er eindelijk weer iemand benoemd. Hij leest met instemming over de plannen van de stadsdichter, die vertelt dat zijn debuutbundel nog niet in de Dordtse bibliotheek staat. Dat vindt hij merkwaardig, vooral omdat de directrice van de bibliotheek in de benoemingscommissie zat.
Wekelijks publiceert het krantje een brief van de burgemeester. Over de coronamaatregelen. De burgemeester probeert vooral de moed erin te houden. Hij waardeert dat, ondanks vragen en twijfels. De stadsdichter is tevens nachtburgemeester. Samen helpen die twee de stad de crisis wel door.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten