Hij voelt zich enerzijds opgelucht dat langzamerhand de coronamaatregelen worden versoepeld, aan de andere kant neemt zijn ergernis toe over het gemak waarmee de overheid over de staatsrechtelijke schreef is gegaan.
Noodverordeningen van een veiligheidsregio mogen nooit en te nimmer de grondrechten schenden en hoe goed de bedoeling misschien ook, dat is wel op grote schaal gebeurd. Dat lijkt hem prettig voor de mensen die tegen een 'coronaprent' opliepen. 'Niet betalen', hoorde hij een hoogleraar in de rechten op de radio zeggen. Het leek de deskundige in veel gevallen ondenkbaar dat een rechter de boete niet teniet zou doen.
Op 1 juni mogen de cafés en terrassen weer open. Precies om 12.00u 's middags. Niet al de dag ervoor, Eerste Pinksterdag, want dan is het virus natuurlijk meteen als een speer terug op het toneel. 'We blijven een volk van ambtelijke zeikerds', zegt hij tegen een vriendin die belt om te vragen hoe het gaat. Voor binnen in het café moet je reserveren. Dat lijkt hem logisch bij een restaurant, maar in een café? Loop je door de stad, wil je ergens een borrel pakken, moet je bellen of het uitkomt. Hij is dol op zijn stamkroeg, die hij deerlijk mist, maar er zijn grenzen. Hij moet nog zien hoe het uitpakt. Juichen doet hij nog even niet.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten