Na het laatste optreden van de premier is Warnaars humeur wat opgeklaard. Of zijn dat de zon en de gedachte aan de mooie wijn die hij heeft gekocht? Er is in ieder geval enig perspectief dat er, zij het langzaam, een einde komt aan de noodtoestand. Hij zet de tuinplanten, gisteren gehaald, in een emmer water. 'Goed doordrenkt de grond in', zegt hij tegen de gebroken spiegel in de schuur. Het motto van de beroepsalcoholist.
Vrienden uit België sturen hem foto's vanuit een trein. Ze moeten mondmaskers op. Hij vindt het om te huilen. Hij wil het openbaar vervoer zo veel mogelijk mijden als die collectieve gekte ook hier verplicht wordt. Op zijn eiland neemt hij de fiets en eraf hoeft hij voorlopig niet. Als het nodig is huurt hij een auto. Hij heeft al twee jaar niet meer gereden, maar nog altijd een rijbewijs. Al drieënveertig jaar.
Hij herinnert zich dat hij het pas had behaald en met vrienden vakantie hield in Engeland. Met een gehuurde camper. Op de eerste nacht na, in York, en de laatste, in Nottingham, stond het ding op de parkeerplaats van hotels. Hij heeft er rijden door geleerd, maar 's morgens met een pleerol onder je arm en een tandenborstel naar het gezamenlijk sanitair, dat vonden ze echt een te grote verschrikking.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten