Voor de grote elektronicazaak staat een rij wachtenden, min of meer op de eenmetervijftigstip. Aan de overkant is een kleine winkel met 'Telefoonreparatie en verkoop' op het raam. Liever kleine ondernemers dan megazaken. Dat ze ook repareren, wekt vertrouwen. Bij zo'n keten moet je maar afwachten wat er gebeurt als onverhoopt een schroefje losraakt. 'Maximaal drie mensen in de winkel', zegt een briefje op de deur. Binnen staat een puber met een petje. Hij groet beleefd terug.
Uiteindelijk kiest hij een middenklasser. Goedkoop is duurkoop, maar zo'n ding met duizend mogelijkheden die hij toch niet gebruikt, hoeft hij ook niet. 'Een goede keuze, meneer', zegt de verkoper, een jonge man met een oosters accent, 'die heb ik zelf ook'. De verkoper wisselt de sim-kaart en verricht enkele handelingen waarvan Warnaar niets begrijp. Hij is eigenlijk nog een beetje van het bakeliet en de draaischijf.
De avond gaat op aan het overzetten van gegevens, het installeren van een paar applicaties en vooral het uitschakelen van allerlei hinderlijkheden als de autocorrectie en de mogelijkheid te worden gevolgd. Er doen verhalen de ronde over overheidsplannen voor een app die je gangen kan nagaan. Hij maakt zich geen illusie, ze kunnen dat nu ook al, maar voor zijn gemoedsrust wil hij daar niet aan denken. Hij heeft zijn nachtrust hard genoeg nodig.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten