Er ligt een brief van ProRail. Over werk aan de nabije spoorlijn. Dat zou herrie geven. Hij meent het te horen. Als kind had hij twee inspirerende grootvaders. Niet alleen omdat ze beide pijp en sigaren rookten, een voorbeeld dat hij nog steeds met genoegen volgt, maar ook omdat de een treinmachinist was en de andere zeeman. Nu ja, tot het vijfde kind werd geboren en zijn grootmoeder vond dat opa nu maar eens een baantje aan de wal moest zoeken.
Grootvader wilde het liefst een café overnemen, maar daar stak oma een stokje voor. Het werd een melkzaak. Minder inspirerend dan een kroeg, maar de kans dat je je eigen melkwinkel leeg drinkt is minder groot dan je eigen kroeg. Ooit kreeg een bekende Dordtse caféhouder de Underbergprijs voor de kroeg met de grootste omzet. Hij was de enige in de zaak die het spul ooit dronk.
Het is ineens weer stil buiten. ProRail lijkt tot bedaren te zijn gekomen. Hij hoort vloeken achter de heg. Hij vangt op dat de motor van de achterbuurman niet start. Niks geen werk aan de spoorlijn. De achterbuurman is iemand die niet goed weet wat hij, nog maar pas gepensioneerd, met zijn tijd moet doen en nu helemaal niet, met die coronatoestand. Dan is een beetje stoer rondrijden een uitkomst.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten