Hij laat de kuip vollopen en giet er een flinke scheut badolie bij. Beauty oil, vermeldt het etiket. 'Het zal wel', bromt hij. Het is een zonovergoten morgen. Voor het eerst dit seizoen hoeft na het opstaan de verwarming niet aan. Het is lang geleden, misschien wel een jaar of drie. Meestal volstaat hij met een stortbad voor hij aan zijn dag begint, maar vandaag besluit hij zichzelf te verwennen met een half uurtje weken. Er is tenslotte alweer genoeg ellende uit de radio gekomen.
Een stelletje complotgekken heeft in Engeland zendmasten in brand gestoken omdat ze geloven dat het virus en G5 iets met elkaar te maken hebben. Je zou maar net dringend de brandweer of de dokter nodig hebben. Waarom lijdt een bepaald soort halvegaren toch steeds weer aan gevaarlijke hersenverweking?, vraagt hij zich af. Hij moet denken aan een uitspraak van Kees Buddingh', in een van zijn dagboeken: 'In iedere vorm van buitenparlementaire actie schuilt een kiem van fascisme'.* Buitenparlementaire actie, zo noemden ze vroeger het activisme.
Het half uur vliegt voorbij. Hij doucht en kleedt zich aan. Hij voelt zich ontspannen en fit, aan niets is te merken dat hij gisteren bij een gastvrije vriendin een flesje wijn heeft leeggedronken. Ze heeft een tuin van dertig meter diep. Dat was nog eens afstand houden!
*C. Buddingh', Een mooie tijd om later te worden. Amsterdam 1978. p. 62.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten