Hij heeft zijn vlucht naar Griekenland geannuleerd. Met pijn in het hart. Hij keek uit naar het weerzien met vrienden en familie, naar zijn buurt in de bovenstad van Thessaloniki, naar de mensen in Konaki, zijn favoriete familierestaurant, naar zijn stamcafé Odysseas, naar de schrijvers, studenten en professoren in Baraka, naar zijn wandelingen langs de boulevard, naar de dierbare herinneringen aan zijn vrouw, die horen bij haar geboorteland.
Het zit er niet in. Als er al een vlucht zou zijn (want een auto heeft hij niet meer, drie dagen per trein, boot en bus is teveel gevraagd en fietsend gaat hij ook niet), dan zou hij twee weken in quarantaine moeten. Daarvoor is zijn studio te klein, zeker vergeleken met zijn huis in Dordrecht, de veranda en de tuin, waarmee hij nu extra blij is.
Hij zal straks de stad in moeten. Gisteren is de telefoon uit zijn zak gevallen. Het moest een keer gebeuren, na zoveel jaren. Hij is nog goed bruikbaar, maar er zitten barsten in het scherm. Het is een oud ding met kuren, dat allang vervangen had moeten worden, maar zolang iets het nog doet, blijft hij het liever gebruiken. Een tijdje geleden ging de koelkast kapot. Die had het bijna twintig jaar volgehouden, evenals de wasmachine. Het scheelde onverwacht veel in de elektriciteitsrekening.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten