De tuin ligt er glad bij. Te glad. Wat moet er tussen de vaste planten komen? Hij hoorde dat zijn favoriete bloemist gelukkig nog open is. Naar het tuincentrum wil hij niet. Het is daar te massaal. Ja, een ruime keuze in tuinkabouters, dat natuurlijk wel, maar hij heeft al een tuinkabouter.
Eerst maar even de krant. Hij heeft hem toch maar niet opgeschort. Dat je het virus zou kunnen oplopen door bij het ontbijt de krant te lezen (je weet het maar nooit met die bezorger), beschouwt hij als een van de vele kletspraatjes die de ronde doen. Hij leest een artikel over hoe pandemieën de loop van de geschiedenis hebben bepaald. Dat de Spaanse griep bijvoorbeeld voor betere arbeidsomstandigheden zorgde, omdat arbeid schaars werd vanwege het aantal slachtoffers. Zo hebben de cholera-epidemieën in de negentiende eeuw mede bijgedragen aan het dempen van allerlei grachten en spranten in zijn stad, al was de ellende pas over toen er rioleringen kwamen en een 'hogedrukwaterleiding'.
De toren die werd gebouw voor die waterleiding staat er nog. Hij is, met aanklevende gebouwen, getransformeerd tot hotel en restaurant, met een sfeervolle binnentuin, waarin van alles wordt gekweekt voor eigen keuken. Daar zou hij nu dolgraag koffie willen drinken. Hij voelt een mengeling van ergernis en melancholie opkomen. Tijd voor de tuin.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten