Hij luistert liever naar de wekelijkse 'poffercast' van zijn stamcafé Visser dan naar de rampberichten op de radio. Gisteren kwam de nieuwe on-line. Gezellig geklets met een jonge hoofdgast, een prille onderwijzer, met de even jonge kroegbaas als gespreksleider, alsof hij zijn leven lang niets anders heeft gedaan. Ruim een uur kostelijk vermaak.
Het taalgebruik van de jongelui valt hem op. Een veelvuldige term als 'lauw', het woord 'fuck' dat, los van de oorspronkelijke betekenis, een soort verbindingswoord lijkt. Hij voelt, met een tikje jaloezie, iets van een generatiekloof. Hij is uit de tijd van 'weet je wel' en 'helemaal te gek'. 'Mieters' was net uit, wie daarvan wil genieten moet bij Het Bureau van Voskuil zijn. Dat gaat hij misschien wel herlezen, al is hij net begonnen aan The Mirror and the Light van Hilary Mantel, over het leven van Thomas Cromwell. Tijdens zijn ontbijt wordt Anne Boleyn onthoofd, waarna de heren in de Tower gezellig gaan ontbijten.
Geheel buiten de deur kan hij de rampberichten niet houden. Er dreigt een medicijnentekort, omdat we ons uit neo-liberaal winstoogmerk vrijwel geheel afhankelijk hebben gemaakt van landen als China en India. Het advies een buffervoorraad aan te leggen heeft de regering ooit in de wind geslagen. Verbijsterend kortzichtig en levensgevaarlijk, maar dat zijn de meeste kiezers zo weer vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten