Het is druk bij de favoriete bloemist. Daar had hij even niet aan gedacht: Goede Vrijdag. Je gaat nu liever niet naar je bejaarde ouders, dus dan maar bloemen, dat is in ieder geval iets. Hij heeft geen zin om lang in de rij te staan en weet een alternatief, een stukje fietsen, aan de andere kant van de spoorlijn. Niet ver van de begraafplaats.
Hij ziet de spoorlijn als een denkbeeldige grens. Aan zijn kant, die van het centrum, ligt het echte Dordrecht, aan de andere kant begint langzamerhand Azië. Er is nog wel een soort schemergebied: de vriendelijke, vooroorlogse wijken net over de lijn en de Tempel der Beschaving, zoals het stadion van FC Dordrecht wordt genoemd. Wat verder weg ligt, tja, hij komt er weleens, maar het is een andere wereld. Onzin, weet hij, maar zolang het onschuldige onzin is, kan het geen kwaad.
Hij verwacht ook hier drukte, maar die valt mee. Hij is uit op hortensia's. Omdat hij verlangt naar het Griekse eiland Samothraki, waar ze in de zomer overal bloeien. De voorradige hortensia's blijken een stuk groter dan hij dacht. Op een zwaar beladen fiets rijdt hij terug naar huis. Wiebelend door het krankzinnig bochtige fietstunneltje onder het spoor, weet hij nog net een voorbij scheurende maniak op een scooter te ontwijken.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten