Ga alleen de straat op als het nodig is, zegt de regering. Wat moet hij daaronder verstaan? Boodschappen doen? Ja. Naar de bank? Ja. De krant bij zijn zwager in de bus doen? Ook wel, anders zit hij straks met die stapel oud papier en ze komen maar een keer in de maand langs om de troep op te halen. Planten kopen voor de tuin? Zeker, meent hij, want je moet mee op het ritme van de natuur.
Het weer is omgeslagen. Van de tuin komt vandaag weinig. Ineens giert de wind, die de stad wekenlang teisterde, weer door de schoorsteen alsof hij nooit is weggeweest. Goed weer om eens te grasduinen in oude fotoalbums, ter herinnering aan betere tijden, toen zijn vrouw nog leefde en ze lange zomerreizen door Griekenland maakten. Hun eerste bezoek aan Samothraki, een eiland met een magische uitstraling: veel groen, veel hortensia's, paden langs snelstromende beken naar watervallen in het bos, warmwaterbronnen uit de oudheid en enorme platanen. Een landschap dat hen aan Tolkien deed denken, aan het wonderschone elfenland Lothlórien. Ze hadden in die tijd twee cavia's die ze Meriadoc en Peregrijn noemden.
Op de terugweg stormde het, maar toen ze langs het eiland Thasos voeren, viel ineens de wind weg en werd de zee spiegelglad. Zo gaan mensen in wonderen geloven.
Foto: auteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten